Evgeny Kissin
In april 1834 richtte Schumann samen met anderen het tijdschrift 'Neue Leipziger Zeitschrift für Musik' op. In dezelfde maand ontmoette hij Ernestine von Frïcken. In de zomer van 1835, toen Ernestine in Asch vertoefde, begon Schumanns relatie met Clara Wieck, de dochter van zijn pianoleraar, te groeien. In september droeg hij zijn Pianosonate nr. 1 in Fis klein op aan Clara en in januari verbrak hij zijn verloving met Ernestine.
Na de karakterstukken van Papillons en Carnaval leek deze meer 'klinische' sonate een ietwat ingehouden vorm in deze emotioneel turbulente periode voor Schumann, maar toch is de aanwezigheid van Clara goed te voelen. De eerste beweging van de sonate is gebaseerd op een schets voor een fandango uit 1832, die Schumann - toen al - had gebaseerd op een van Clara's thema's. Ook het prominente, ritmische motief in de eerste beweging is gebaseerd op een eerder werk van zijn nieuwe geliefde. En het is lastig om de rêverie van de tweede beweging niet op te vatten als liefdeslied voor Clara. (Liszt noemde deze beweging een 'gepassioneerd lied, uitgedrukt met kalmte en volheid des gemoeds.') Het scherzo en de finale waren nieuw. Met name het scherzo is opmerkelijk, vanwege de ridiculiserende polonaise en het karikaturale recitatief.
De twee alter ego's van Schumann, de introverte Eusebius en de gepassioneerde Florestan, zijn beiden present, en Jevgeni Kissin besteedt aan beide evenveel aandacht. Hij spint droomachtig garen door de tweede beweging en schotelt ons een wonderschone vocale partij van Eusebius voor. Zijn Florestan is echter schaamteloos wild. De noten worden niet slaafs gevolgd. Hier is een interpretatieve geest bezig die nergens vreemd of overdreven overkomt.
nr = 4094
nr1 = 4
Piano Sonata No. 1 - Carnaval (2002)
In september 1835 droeg Schumann zijn Pianosonate nr. 1 in Fis klein op aan Clara
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
Chopin: Ballade No.1, Liszt: Aprés une lecture du Dante & Schumann: Piano Sonata No. 1 (1993)
Hélène Grimaud
