titel

The Hollywood String Quartet

Voor veel mensen is Schuberts Strijkkwintet in C groot (twee violen, altviool en twee cello's) een treurig werk. Dit is Schuberts laatste kamermuziek, gecomponeerd in zijn laatste levensjaar, en misschien dat we met die wijsheid iets te veel betekenis toekennen aan de muziek. Je hoort maar al te gemakkelijk de strijd tussen leven en dood in de eerste beweging, en de langzame beweging wekt al snel de suggestie van een visie op Utopia. Misschien dat de finale, met de (Weense) dansen, bedoeld is om gelukkiger tijden te doen herleven. Wat ook de gedachtegang achter het kwintet is, het werk staat niet alleen bol van muzikale impulsen (en de verschillende invalshoeken leiden dus tot verschillende interpretaties aangaande de diepere betekenis), maar het is ook een weldadig en gevarieerd werk, met vele fascinerende mogelijkheden.

De keuze tussen het Hollywood Quartet en de opname van Kurt Reher en de tweede opname van het Amadeus Quartet (met William Pleeth als 'extra' cellist) is een lastige. Beide gezelschappen spelen de muziek op uitmuntende wijze en zorgen voor interessante contrasten. Het Amadeus Quartet en Pleeth benaderen de Weense elementen van de muziek op natuurlijke wijze, maar Hollywood en Reher (vijf musici met verschillende talenten) geven het werk iets meer plechtigheid. Het zoete en foutloze spel van de groep zijn andere factoren. Het is echter vooral de (nooit kunstmatig aandoende) diepgang die aanlokkelijk is. De onsentimentele benadering, die toch vol staat van gevoel, bekrachtigt de muziek, en het geluid (mono, uiteraard) is vol en direct.

nr = 4069

nr1 = 4

Quintet in C Major (1951)

Dit is Schuberts laatste kamermuziek, gecomponeerd in zijn laatste levensjaar, en misschien dat we met die wijsheid iets te veel betekenis toekennen aan de muziek.

1001 Klassieke uitvoeringen

Niet (meer) in Apple Music

Gramophone Monthly Choices