titel

Florestan Trio

De naam 'Geistertrio' voor dit Trio in D groot kwam niet van Beethoven zelf. Zoals zo veel andere bijnamen werd hij later, om onduidelijke redenen, bedacht. Mogelijk vanwege de mysterieuze, spectrale sfeer van de trage beweging of omdat er ideeën voor een opera op Macbeth waren gevonden op de bladzijde waarop ook schetsen voor deze beweging stonden. In de tussenliggende eeuwen heeft het 'geestachtige' Largo een welhaast mystieke betekenis gekregen en, volgens sommigen, te veel symbolisch gewicht, ingeklemd tussen twee bezielde, uitgelaten bewegingen. Met zijn ijzige, dalende toonschalen en schitterend opgerekte crescendo's valt het Largo op doorzijn schijnbaar oneindige vergezichten van het muzikale landschap, een voorproefje van Schuberts 'hemelse lengten'. De twee trio's op. 70 waren opgedragen aan gravin Marie Erdödy, een bekwaam pianiste bij wie Beethoven in 1808 in Wenen logeerde.

Amateurs van de hele wereld spelen dit prachtige werk graag, maar het is uitzonderlijk moeilijk, niet in het minst omdat de viool- en cellopartij zo vaak samen spelen, waardoor het geringste verschil in intonatie opvalt, terwijl de pianist in het Largo een tremolosfeer moet oproepen die een slaginstrument vreemd is. Dan is het nog zaak evenwicht aan te brengen tussen de lichtere eerste en laatste bewegingen en het lange, zeer introverte Largo. Misschien is het trio onder leiding van Henryk Szeryng het best geslaagd in het afleveren van een coherente totaalervaring. Maar het Florestan Trio, dat is doorkneed in de klassieke stijl, zorgt voor een welkome transparantie, precieze articulatie, scala aan dynamieken en ritmische spankracht die het hele werk opnieuw opluisteren.

nr = 4015

nr1 = 4