David Oistrakh, Mstislav Rostropovich
& Sviatoslav Richter
Lange tijd was Beethovens Trioconcert het lelijke eendje onder zijn concerten, bekritiseerd wegens de lange eerste beweging en wat als een boerse finale kan overkomen. Het stuk past zeker niet in zijn tijd, toen het romantische ideaal heerste van een solist die tegen een bijna onoverkomelijke macht (het orkest) moet opboksen. Maar ga slechts een eeuw of wat terug en het concert met diverse instrumenten, of concerto grosso, was een vorm die niet alleen in zwang was maar ook veel meesterwerken heeft opgeleverd. Beethoven moderniseert brutaalweg het concept en produceert een werk dat in de juiste handen een ware verrukking is. Hij gunt elke solist genoeg aandacht zonder het werk al te repetitief te maken.
In deze opname is elk gevoel van tekortkoming verdwenen. Drie vurige Russische solisten komen bijeen met het Berliner Philharmoniker, met de legendarische Herbert von Karajan aan het roer. De solisten werkten geregeld samen en dat, samen het een gemeenschappelijk erfgoed, maakt deze uitvoering zo opwindend. Na een eerste beweging van aanzienlijke grandeur komt een kort Largo waarin de rijke tonen van David Oistrakhs viool uitrijzen boven een voortronkende begeleiding. Hij geeft het stokje over aan de piano, maar keert daarna, met cello, weer terug. Er klinkt een sterk gevoel van gedeeld plezier in het spel van dit drietal en Von Karajan zorgt voor een uiterst gevoelige begeleiding. In hun handen is dit zonder twijfel een groots werk, dat bruist en danst naar zijn duizelingwekkende slot.
nr = 4009
nr1 = 4
Triple Concerto (2010)
Lange tijd was Beethovens Trioconcert het lelijke eendje onder zijn concerten, bekritiseerd wegens de lange eerste beweging en wat als een boerse finale kan overkomen
1001 Klassieke uitvoeringen
Niet (meer) in Apple Music
Gramophone Monthly Choices
Beethoven: Triple Concerto & Archduke Trio (2013)
Storioni Trio; Netherlands Symphony Orchestra o.l.v. Jan Willem de Vriend
Wat allereerst opvalt, is de kracht, scherpte en doelgerichtheid die De Vriend in het orkest weet te creëren.
Degenen die het Tripelconcert niet tot Beethovens beste werken rekenen, zouden wel eens overtuigd kunnen worden door deze intelligent uitgebalanceerde, prachtig gespeelde uitvoering... in het Aartshertog Trio zijn de Storioni net zo indrukwekkend. Ze zitten stilistisch diep in de muziek en geven zowel de kracht als de geïnspireerde aantrekkingskracht ervan weer. (Gramophone)
Beethoven: Triple Concerto, Op. 56 & Trio, Op. 36 (2021)
Isabelle Faust & Jean‑Guihen Queyras & Alexander Melnikov & Freiburg Baroque Orchestra o.l.v. Pablo Heras‑Casado
Collaboratieve muziek op zijn briljantst. (Gramophone)
Van een timide aanpak is geen sprake, en het schone timbre van de instrumenten uit die tijd wordt weerspiegeld door de solisten, die één voor één binnenkomen. Vooral aanstekelijk is de empathie tussen Faust en Queyras, met een totaal wederzijds begrip van frasering en rubato... Al met al is dit echt een uitstekende opname. (MusicMagazine)
Overige in AppleMusic
Triple Concerto, Op. 56 (2024)
Sheku Kanneh-Mason, Benjamin Grosvenor & Nicola Benedetti & Philharmonia Orchestra o.l.v. Santtu-Matias Rouvali
De puls is constant en dat geldt ook voor het gevoel van dialoog, de grote tutti verschijnen af en toe om ons te herinneren aan de belangrijkste thematische agenda. Ontbuig de Tripel met grote persoonlijkheden en hij kan omvallen, maar hier is de balans absoluut goed, ook een model van oordeelkundig tempo; er is karakter te over, zoals het hoort. (Gramophone)
Piano Concerto No. 2 & Triple Concerto (2019)
Maria João Pires (pianoconcert), Gordan Nikolitch, Tim Hugh, Lars Vogt & London Symphony Orchestra o.l.v. Bernard Haitink
Vogt vormt elke toetsuitspraak om tot een meesterlijke zin. De opname is in alle opzichten een klassieker. (The Wholenote)
Harnoncourt - The Complete Beethoven Recordings (tracks 53-55) (2006)
Pierre-Laurent Aimard Thomas Zehetmair, Clemens Hagen & Chamber Orchestra of Europe o.l.v. Nikolaus Harnoncourt
Als het om ‘feel-good’ Beethoven-programma’s gaat, is dit ongeveer het beste dat je je maar kan wensen, hoewel een hoog niveau van muzikaal inzicht het plezier verder vergroot. Maar is dat niet altijd het geval bij Harnoncourt? (Gramophone)