titel

Wiener Philharmoniker
o.l.v. Leonard Bernstein

De beroemde titel van Mozarts laatste symfonie, 'Jupiter' is niet van hemzelf (waarschijnlijk komt hij van de 19e-eeuwse uitgever Johann Baptist Cramer), maar past bij het olympische karakter ervan. Dat is al duidelijk vanaf de eerste, brede, zelfverzekerde tutti-maten van het begin. De eerste beweging ontwikkelt zich met een weelde aan thematisch materiaal dat zowel militaristische pocherij als elegante lyriek omvat-een van de thema's is een uitwerking van een aria voor bas, 'Un bacio di mano' (K541), die Mozart eerder had geschreven. Gedempte violen geven het Adagio cantabile een ingetogen, onaardse melancholie, maar het volgende menuet herstelt de zelfbewuste sfeer. Het afsluitende Allegro molto mondt uit in een adembenemend briljante samensmelting van maar liefst vijf afzonderlijke melodieën en motieven, voor het triomfantelijke eind met een golf van trompetten en pauken.

Leonard Bernsteins opwindende vertolking, die in 1984 werd opgenomen tijdens een concert in de Weense Musikverein, verenigt de mildheid met een sprankelende scherpte en perfecte muzikale frasering. De tempi zijn over het algemeen iets trager dan verwacht, vooral van authentieke instrumenten, maar dat is geen nadeel; dankzij de doorvoelde expressiviteit heeft de luisteraar de tijd om te genieten van elke nuance van Mozarts meesterwerk. Bernstein speelt alle herhalingen, waarmee het werk het grootse monument wordt dat Mozart ongetwijfeld voor ogen stond. De lengte wordt gerechtvaardigd door Bernsteins opwekkende interpretatie, opgezweept tot een manische opgewondenheid in de finale. De volle klank van het orkest is een waar genot.

nr = 3041

nr1 = 3

Symphonies No. 40 & No. 41 "Jupiter" (1993)

De beroemde titel van Mozarts laatste symfonie, 'Jupiter' is niet van hemzelf (waarschijnlijk komt hij van de 19e-eeuwse uitgever Johann Baptist Cramer), maar past bij het olympische karakter ervan.

1001 Klassieke uitvoeringen

Overige in AppleMusic