The English Concert o.l.v. Trevor Pinnock
Er zijn maar weinig opvallender openingen in het symfonische repertoire dan de verstilde, pulserende intensiteit waarmee Mozarts Symfonie nr. 40 in G klein begint. Zijn leefomstandigheden in 1788 werden steeds benarder: zijn financiële situatie verslechterde, zijn populariteit bij het Weense publiek was tanende en zijn huwelijk met Constanze stormachtig. 'Vaak komen... zwarte gedachten in me op,' schreef hij in een bedelbrief aan een vriend, 'gedachten die ik met een reusachtige inspanning van me af zet.' Het is verleidelijk om die 'zwarte gedachten' in deze turbulente symfonie te zien, een van de slechts twee symfonieën in mineur. Maar directe uitingen van persoonlijke gevoelens zijn zeldzaam in de klassieke muziek. Donald Tovey wijst op de opgewekte, opera buffa-achtige aspecten van de partituur en stelt dat het 'moeilijk is de diepten van kwelling te zien in de ritmes en idiomen van komedie' - en keert zich daarmee tegen de opvatting van Charles Rosen dat het werk vol 'ultieme uitingen van lijden en angst' zit. Dergelijke tegengestelde visies benadrukken de grote en blijvende impact van het werk.
Het tempo dat Trevor Pinnock kiest voor het openende Molto allegro is niet te traag, niet te gehaast maar precies goed. Het spel is indringend, zindert van ingehouden energie die op volle kracht in de vurige tutti-passages tot uitbarsting komt. Het Andante heeft prachtig spel van de strijkers en een smetteloze frasering, terwijl het stormachtige menuet een dansachtige gratie weet te bewaren.
nr = 3040
nr1 = 3
The Symphonies (2002)
Er zijn maar weinig opvallender openingen in het symfonische repertoire dan de verstilde, pulserende intensiteit waarmee Mozarts Symfonie nr. 40 in G klein begint.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
