titel

Eberhard Wachter, Joan Sutherland, Giuseppe Taddei & Elisabeth Schwarzkopf o.l.v. Carlo Maria Giulini

De Praagse opdracht voor Don Giovanni was het directe gevolg van het succes van Figaro aldaar in december 1786, zeven maanden na de première in Wenen. De keuze van Mozart en Da Ponte voor het onderwerp - Don Juan, de Spaanse losbol die tot de hel is veroordeeld omdat hij zijn liederlijke levensstijl niet wil loslaten - blies een theatertraditie nieuw leven in die door de 16e-eeuwse Spaanse schrijver Tirso de Molina was begonnen.

De brontekst voor deze Don Giovanni was een recent libretto door Giovanni Bertati, dat door Da Ponte werd uitgebreid. In deze tweede van de drie operakomedies van Mozart en Da Ponte wordt het blikveld sterk verruimd: met de moord in de openingsscène en de bovennatuurlijke ontknoping is de inhoud geenszins uitsluitend 'komisch'.

Don Giovanni wordt algemeen beschouwd als de ultieme opera en doet denken aan Alfred Schnabels definitie van een meesterwerk, namelijk dat het 'groter is dan het kan worden uitgevoerd'. Het tweede bedrijf leidt tot bijna onoplosbare regieproblemen, van het enorme aantal prachtige muzikale nummers in de doorgaans opgevoerde versie tot de lastigheid om de ontzagwekkend duistere en briljant lichte aspecten met elkaar in evenwicht te houden.

Op cd is de uitdaging van Don Giovanni verrassend vaak met succes aangegaan. De versie van EMI uit 1959, een uitvoering in een 'groot huis' waarin de schoonheid van het vocale en instrumentale geluid en dat ongrijpbare algehele evenwicht worden gecombineerd, is de norm geworden waaraan alle andere worden afgemeten. 'A set that it is almost impossible to overpraise' (Gramophone)

nr = 3037

nr1 = 3

Don Giovanni (1997)

Don Giovanni wordt algemeen beschouwd als de ultieme opera en doet denken aan Alfred Schnabels definitie van een meesterwerk, namelijk dat het 'groter is dan het kan worden uitgevoerd'.

1001 Klassieke uitvoeringen

Overige in AppleMusic