Berliner Philharmoniker
o.l.v. Herbert von Karajan
Tijdens zijn leven was Mozart geliefd in Praag zoals nergens anders. Na de opgetogen ontvangst van Le nozze di Figaro in de Tsjechische hoofdstad schreef hij aan zijn vader: 'het enige waar men over praat, is Figaro-, er wordt niets anders gespeeld, gezongen of gefloten dan Figaro'. In 1787 dirigeerde Mozart een uitvoering van de opera in Praag, evenals een speciaal voor die stad geschreven symfonie. Dit is slechts een van de drie symfonieën die Mozart begint met een langzame inleiding, een favoriet middel van Haydn. Het Adagio is hier grootser van opzet dan enig ander, het Allegro is waarlijk majestueus, met een gevoel voor drama dat een voorbode is van Don Giovanni (een opdracht van de Praagse opera in 1786). Dit deel is een van de zeer weinige stukken waarvoor Mozart uitvoerige schetsen naliet, wat aangeeft hoe complex de muziek is. Het centrale Andante (er is geen menuet) vormt een diepgravende kern van de symfonie, vol verontrustende harmonische spanningen en contrapuntische imitaties, gedreven door een kalm maar onverbiddelijk ritme. Het afsluitende Presto is een briljant, opwindend slot.
De geprezen uitvoering van Herbert von Karajan en zijn Berlijnse musici is grootschalige Mozart op z'n best. Het geluid van het Berliner Philharmoniker is weergaloos en hoewel Von Karajan schildert met een brede penseel is hij nooit lankmoedig: het openings-Adagio heeft een vrolijke lichte toets. Het Andante is intens en het Presto heerlijk snel. Zonder menuet dat zich a la Von Karajan voortsleept, is deze opname zonder aarzeling aan te bevelen.
nr = 3034
nr1 = 3
Late Symphonies (2008)
Dit is slechts een van de drie symfonieën die Mozart begint met een langzame inleiding, een favoriet middel van Haydn. Het Adagio is hier grootser van opzet dan enig ander, het Allegro is waarlijk majestueus, met een gevoel voor drama dat een voorbode is van Don Giovanni
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
Symphonies Nos. 38 & 39 (2021)
NDR Radiophilharmonie o.l.v. Andrew Manze
Zijn achtergrond als violist en voorstander van historisch geïnformeerde uitvoeringen komt tot uiting in zijn dirigeren, en het begin van de Praagse symfonie, hoewel gespeeld op moderne instrumenten, verheugt zich in zijn helderheid en kleur...
