titel

Alastair Miles, Nuccia Focile
& Scottish Chamber Orchestra
o.l.v. Sir Charles Mackerras

'De Italiaanse opera buffa is [in Wenen] weer begonnen,' schreef Mozart in 1783 aan zijn vader, 'en is heel populair. Onze dichter is nu ene Abbate Da Ponte [die belooft dat hij snel] een libretto voor me zal schrijven.' Dit was zijn eerste verwijzing naar de Venetiaanse ex-priester en dichter, die later met hem samenwerkte aan de meest volmaakte eenheid tussen tekst en muziek in opera in drie werken: Le nozze di Figaro (1786), Don Giovanni (1789) en Cosi fan tutte (1790). Samen vormen ze een drieluik waarvan de panelen opeenvolgende aspecten van de menselijke liefde presenteren - elk op een andere wijze doorspekt met droefheid en pijn.

Le nozze di Figaro, de 'huiskomedie' gaat over een folie giornata in een huishouden. Mozarts wilde een opera maken van Beaumarchais' roemruchte sociale satire en hoewel obstakels en intriges de realisering vertraagden, vergde het schrijven (volgens Da Ponte) slechts zes weken. Zo'n snelheid getuigt van Mozarts beheersing van de richting en van de beheersing van de dramatische en verbale toon van de librettist. Afgezien van twee aria's in het vierde bedrijf, die vaak worden weggelaten, is niets overbodig: Figaro behoort tot de centrale, zichzelf eeuwig vernieuwende westerse kunstwerken.

Het is dirigent Charles Mackerras' gevoel voor die eenheid, zijn controle van de dramatische schaal en stijl die deze opname vanTelarc tot een must maken - of op z'n minst een beginpunt. Andere hebben wellicht aantrekkelijker individuele bijdragen, al heeft Mackerras' bezetting (Alastair Miles, Nuccia Focile en Alessandro Corbelli) geen zwakke plekken. Als totaalervaring is dit weergaloos.

nr = 3030

nr1 = 3