Wilhelm Kempff
& Bamberger Symphoniker
o.l.v. Ferdinand Leitner
Mozarts rijpe pianoconcerten roepen een eigen wereld op; als hij er slechts één had geschreven in plaats van een omvangrijk muzikaal monument, dan zou de individualiteit ervan misschien beter naar voren komen. Pianoconcert nr. 23 in A groot (K488) bevat een ongekende hoeveelheid thematisch materiaal. De eerste beweging alleen al biedt een ruime overvloed aan gedenkwaardige melodieën, lang van lijn (anders dan die op overeenkomstige plaatsen in de twee voorgaande pianoconcerten), die zich lenen voor eindeloze uitbreidingen. Met deze royale lyriek ontstaat een sublieme, nieuwe verfijndheid van stemming. Hobo's, trompetten en pauken zijn verdwenen, in de intimiteit van het orkest krijgt het coloriet van de klarinet een prominente plaats, een voorbode van twee nog transparanter werken in A groot, het Klarinetkwintet (K581) en Concert (K622). In dit pianoconcert is het tedere karakter van het geluid onscheidbaar van de formele vorm en het dramatische oogmerk, maar met de stroom van lichte, elegante melodieën en klanken verhult Mozart de strakke samenhang waarmee die onscheidbaarheid wordt bewerkstelligd.
Van de drie pianoconcerten (K482, K488 en K491) die hij tegelijk met Le nozze de Figaro componeerde, is de verwantschap het duidelijkst in de middelste: vooral in het Adagio in Fis klein. In diezelfde toonaard opent Barbarina het vierde bedrijf van de opera als ze treurt om het verlies van haar speld. In beide is eenvoud van effect de sleutel tot meesterschap, maar in het concert is de expressieve reikwijdte oneindig veel groter: weinig passages in Mozart zijn zo aangrijpend.
Dit werk had in Wilhelm Kempff een ideaal vertolker. Op papier is hij een van de evenwichtigste pianisten, maar hij bezielt deze hele uitvoering uit 1960 met een zeldzame pianistische poëzie: de muziek vloeit op een golf van pure inspiratie.
nr = 3029
nr1 = 3
Piano Concertos Nos. 8, 23 & 24 (1999)
Nergens offert Mozart... kracht om deze welhaast goddelijke klaarheid van expressie te verkrijgen.
Alec Hyatt King
Gramophone Monthly Choices
Mozart Momentum - 1786 (2022)
Leif Ove Andsnes & Mahler Chamber Orchestra
Deel twee van ‘Mozart Momentum’ is net zo briljant als het eerste; gericht op werken uit 1786, is het net zo rijk aan collaboratieve geest als aan pianistische verfijning.
Mozart: Piano Concertos Nos. 20 & 23 (2023)
Charles Richard‑Hamelin & Les Violons du Roy o.l.v. Jonathan Cohen
Vanaf de intense opening van nr. 20 tot de vreugdevolle aankomst van nr. 23 vormen Charles Richard-Hamelin en Jonathan Cohen een meeslepend Mozart-partnerschap.
Mozart: Piano Concertos, K. 459 & 488 (Nos 19 & 23) (2025)
Kristian Bezuidenhout & Freiburg Baroque Orchestra
Kristian Bezuidenhout zet zijn altijd plezierige overzicht van Mozarts klaviermuziek voort met prachtige uitvoeringen van de pianoconcerten nr. 19 en 23.
Aanbevolen 1001 Uitvoeringen
Piano Concerto No. 23, Clifford Curzon (Compare 3 Versions) (2014)
Sir Clifford Curzon & Wiener PHilharmoniker o.l.v. George Szell
Tegengehouden tijdens Curzons leven, postuum onthuld in ongeëvenaarde tonale schoonheid
Piano Concertos Nos. 23 and 24 (1955) (2000)
Clara Haskil, & Wiener Philharmoniker o.l.v. Paul Sacher
Wonderlijk eenvoudig en diepgaand
Piano Concertos Nos. 23 and 24 [1956] (2008)
Solomon Cutner & Philharmonia Orchestra ov Herbert Menges
Treffende herinnering aan Solomons trefzekerheid
Overige in AppleMusic
Concertos Nos. 24 & 23 (2009)
Mitsuko Uchida & The Cleveland Orchestra
Hier is subliem Mozart-spel, of het nu in C mineur turbulentie of A majeur uitstraling is. In K491 ... brengt Uchida een onuitsprekelijke droefheid over met plotselinge terugtrekkingen van zo'n subtiliteit dat alle tinten van de herfst bij ons lijken ... in K488, terwijl niets van een leien dakje gaat, is alles even natuurlijk als onthullend.
Piano Concerto No. 23, Symphony No. 40 & Don Giovanni Overture (2022)
Andreas Staier & Le Concert de la Loge o.l.v. Julien Chauvin
Er is een aantrekkelijk momentum over het geheel. Door de cadens van Mozart te spelen, laat Staier elke noot schitteren, het belangrijkste citaat is het dansende antwoord op het tweede deel van het derde thema. Andreas Staier pakt met enthousiasme en vitaliteit het lyrische meesterwerk van Mozart aan, de ideale partner van een dynamisch ensemble onder leiding van Julien Chauvin. In deze levendige dialoog tussen musici heerst een vrijheid van geest, die poëzie en genialiteit blaast in een intelligent geconstrueerde interpretatie.