titel

Dennis Brain & Philharmonia Orchestra o.l.v. Herbert von Karajan

Naar verluidt toonde Mozart al op jonge leeftijd affiniteit met de hoorn en zijn levenslange vriendschap met de talentvolle Weense speler Joseph Leutgeb verschafte hem later de kans die interesse volledig te ontwikkelen. De in 1732 in Wenen geboren Leutgeb trad in 1763 toe tot het hoforkest van Esterhazy, waar hij evenveel verdiende als Haydn zelf. Hij vertrok echter alweer na een maand en werd eerste hoornist in het orkest van de prins-aartsbisschop in Salzburg (Mozarts geboortestad), waar hij veertien jaar zou blijven. De concerten van Mozart dateren niet uit die tijd in Salzburg, maar van na 1780, toen Letgeb was teruggekeerd naar Wenen, waar hij een kaaswinkel had.

Wetenschappers hebben vastgesteld dat de traditionele nummering van de hoornconcerten niet juist is; dit werk, K495, staat nu bekend als Mozarts derde hoornconcert, terwijl de finale van zijn eerste (onvoltooide) concert bewaard is gebleven als het Concertrondo, K371. Het manuscript van K495 toont Mozarts humor in het gebruik van vier verschillende kleuren inkt, maar is helaas incompleet: de eerste beweging, een deel van de tweede en tweederde van de finale ontbreken. De standaardeditie bij uitvoeringen is een Weense publicatie uit 1803, maar die wordt geenszins als gezaghebbend beschouwd. De wetenschapper John Humphries heeft een moderne versie gemaakt op grond van een vroeg 19e-eeuws exemplaar dat van Aloys Fuchs is geweest.

Sinds de verschijning wordt deze legendarische opname door Dennis Brain (in mono) gezien als de norm, al hebben ook andere goede musici opnamen gemaakt. Dit is de eerste keus voor elke verzameling, maar zonder een uitvoering op authentieke instrumenten, missen we de vaardigheid waarmee Mozart de beperkingen van de hoorn omzette in voordelen door het contrasterende timbre van gesloten noten te benadrukken.

nr = 3028

nr1 = 3