Diana Montague, Thomas Allen, John Aler
& Orchestre de l'Opéra de Lyon
o.l.v. John Eliot Gardiner
Glucks ultieme opera bracht hem zijn grootste triomf. De climax van zijn carrière was de controversiële periode van vijf jaar (1774-1779), toen hij werkte aan grootschalige opera's voor de Parijse Opera, waarvoor hij de trogédie lyrique onder handen nam - de Franse vorm van zang en dans die het kenmerk was van Lully en later Rameau, die aftakelde vanwege de verslechterende normen van de Parijse Opera. Gluck blies met zijn nieuwe eisen het medium én het instituut nieuw leven in.
Van de Parijse werken, allemaal meesterstukken, oogstte Iphigénie en Tauride de meeste lof. Anders dan Iphigénie en Aulide (1774) - ook ontleend aan Euripides, maar bewerkt voor een grote bezetting - is de Tauride-opera de striktste, 'modernste' van de tragédies lyriques, zelfs van al Glucks opera's.
De beheersing van middelen - flexibele declamatie, sterk, zuinig gebruik van orkestrale kleur, herziening van traditionele gebruiken voor nieuwe, dramatische afsluitingen - is hier op zijn effectiefst. Zoals altijd recyclet Gluck grote stukken - het sublieme 'O malheureuse Iphigénie!' van de heldin is ontleend aan zijn La clemenza di Jito uit 1752 - maar dankzij de consistentie van de onopgesmukte klassieke muziektaal is dit een van de meest intense opera-ervaringen.
John Eliot Gardiner, zijn Opéra Orchestre de Lyon en het Monteverdi Choir laten de diepten van het werk indrukwekkend compleet horen. Diana Montagues lyrische mezzosopraan mist wellicht de vereiste dramatische sopraangrandeur, maar haar prachtige toon compenseert dit voortdurend. Thomas Allen en John Aler als broer en vriend hebben op cd nooit iets beters gedaan.
nr = 3016
nr1 = 3
Iphigénie en Tauride (1986)
Sommige leden van bet publiek zaten van begin tot eind te huilen.
Mémoires secrets, 21 mei 1779
Gramophone Monthly Choices
Gluck: Iphigénie en Aulide (2024)
Le Concert de la Loge o.l.v. Julien Chauvin
‘De belangrijkste aanbeveling voor wat misschien wel de meest onterecht verwaarloosde opera van de 18e eeuw is,’ schrijft Richard Wigmore – welke grotere aanmoediging om te luisteren is er nodig?
Aanbevolen 1001 Uitvoeringen
Iphigénie en Tauride, Wq. 46 (2000)
Boston Baroque o.l.v. Martin Pearlman
De eerste Iphigénie en Tauride op authentieke instrumenten
Ifigenia in Tauride (1988)
Maria Callas & Orchestra del Teatro alla Scala di Milano
Luchino Visconti's gevierde productie uit 1957 in La Scala
