titel

Jörg Waschinski, Michael Chance
& Cologne Chamber Orchestra
o.l.v. Helmut Müller-Brühl

Pergolesi (1710-1736) stierf op tragisch jonge leeftijd aan tuberculose, maar zijn impact op de ontwikkeling van de muziek in Europa was uitzonderlijk. Vanaf ongeveer zijn vijftiende studeerde en werkte hij in Napels, de thuishaven van de progressieve opera. We herinneren hem ons vooral vanwege zijn intermezzo uit één stuk La servopadrona, dat tot onenigheid leidde tussen aanhangers van de serieuze Franse opera en die van de nieuwe Italiaanse komische opera.

Stabat mater bevat moderne, bitterzoete harmonieën, vol expressieve chromatiek. Vooral het begin is indringend, met eerst violen en dan stemmen die met opeenvolgende dissonanten omhoog klimmen. Op andere plaatsen zou de muziek rechtstreeks uit de orkestbak van de opera kunnen komen: de up-beat altsolo 'Quae morebat' met onbeklemtoonde ritmes en zangerige pulsen; al even zwierige muziek voor het duet 'Inflammatus et accensus' tegen het einde, waar de nadruk verschuift van Maria's overpeinzingen naar oproepen aan alle christenen om haar verdriet te delen. Pergolesi werd verweten dat sommige stukken 'geschikter [waren] voor een komische opera dan voor een lied van rouw'. De duetten en aria's worden gekenmerkt door levendige woord- en sfeerschildering. Krassende violen suggereren het doorborende zwaard; een chromatische dalende bas onder extreme stemsprongen benadrukt Christus' 'stervend, verloochend'.

Jörg Waschinski's stem is een bijzonder fenomeen, een echte mannelijke sopraan met een bereik van tweeënhalve octaaf. Hij kan even makkelijk een melodielijn zonder vibrato zingen als intense passie uitdrukken en de moderne (hoge) stemming verhoogt de intensiteit van zijn toon. Hij wordt geëvenaard door de huiveringwekkend vibratovrije toon van Michael Chance aan het begin.

nr = 2041

nr1 = 2