titel

the Brandenburg Consort & Paul Nicholson o.l.v. Roy Goodman

Handel schreef al in 1707 een rudimentair orgelconcert voor zijn Romeinse oratorium II trionfo del Tempo e del Disinganno, waarvan hij het korte maar opwindende allegro zelf speelde. Toen hij na 1732 terugkeerde naar de oratoriumvorm, in Londen inmiddels, koos hij opnieuw voor het orgel als begeleidingsinstrument en al spoedig als solo-instrument. Tegen 1735 was het gebruikelijk dat hij tussen de bedrijven van deze niet-geënsceneerde drama's speelde. Diverse bewegingen in de twaalf concerten die later als op. 4 en op. 7 werden uitgegeven, zijn slechts ten dele uitgeschreven, omdat Handel tijdens de solostukken improviseerde. De tweede reeks gaat nog verder. Naarmate hij blinder werd, liet hij hele bewegingen weg en vulde de gaten met solo-improvisaties terwijl het orkest zweeg. De manier waarop moderne uitvoerenden deze improvisatorische delen aanpakken, is daarom van essentieel belang bij de aanbeveling van een uitvoering.

Enkele concerten zijn heel vertrouwd geworden. Een ervan heeft de bijnaam 'De koekoek en de nachtegaal' vanwege de koekoeksroep die in de tweede beweging onder een constante stroom hoge passages klinkt. Oorspronkelijk was het laatste concert van op. 4 bedoeld voor harp in plaats van orgel en volgde het in het oratorium Alexander's Feast direct na de tekst 'Timotheus [...] with flying Fingers touch'd the Lyre: the trembling Notes ascend the Sky and heav'nly Joys inspire.'

Diverse uitmuntende opnamen bieden een van de beide sets van zes. Paul Nicholson en het Brandenburg Consort bieden alletwee en het zijn zeer levendige uitvoeringen. Nicholson is vrij behoudend in zijn uitvoering van Handels geïmproviseerde passages, maar altijd bewonderenswaardig stijlvol. De harp, Handels oorspronkelijke bedoeling in nr. 6 van op. 4, vormt een aantrekkelijk contrast.

nr = 2039

nr1 = 2