Simon Standage & Collegium Musicum 90
De door Bach zelf geschreven partituren van deze concerten zijn verloren gegaan, maar aangenomen wordt dat hij ze in Köthen (1717-1723) heeft geschreven, wellicht voor de leider van het hoforkest, Joseph Spiess. Bach koos voor beide concerten de formele opbouw van drie bewegingen, het basale patroon van afwisselend solo- en tutti-stukken en het harmonische concept van Venetiaanse modellen (vooral Vivaldi). Het Concert in A klein, BWV 1041, blijft dichter bij Vivaldi dan het andere, maar de manier waarop hij de solodelen behandelt overstijgt de techniek van zijn tijdgenoten. Een ongewoon kenmerk van het Concert in E groot, BWV 1042, is de dansachtige finale, waarvan het rondoschema zelden in de muziek van Bach wordt aangetroffen.
Het bekende terrein dat deze concerten bestrijken, levert een lastige keuze op. Een opmerkelijke verdienste van de opname van Simon Standage is zijn benadering als was het kamermuziek, waardoor we naar ongewoon intieme uitvoeringen kunnen luisteren. Dit is zeer effectief in de trage bewegingen, waar de lichte stokvoering van zijn solo's een poëtisch geladen sfeer oproept. Soms is zijn intonatie net niet perfect, maar die momenten doen niets af aan zijn gevoelige vakmanschap. Een andere kracht van het spel schuilt in Standages gevoel voor tempo, waarbij extremen aan beide zijden prijzenswaardig afwezig zijn. Af en toe zouden we iets meer robuuste vitaliteit willen, maar als er op dat gebied iets is geofferd, dan is het omwille van de licht gearticuleerde en beleefd gespeelde dialoog.
nr = 2014
nr1 = 2
Concertos for Violin & Strings (1996)
Een ongewoon kenmerk van het Concert in E groot, BWV 1042, is de dansachtige finale, waarvan het rondoschema zelden in de muziek van Bach wordt aangetroffen.
1001 Klassieke uitvoeringen
Gramophone Monthly Choices
Bach (2014)
Joshua Bell & The Academy of Saint Martin in the Fields
Bell en zijn Academy-collega's is hier het echte plezier. De concerten zijn zowel opwindend als ontroerend, en de Chaconne-arrangementen zijn fascinerend curiosa.
Bach: Violin Concertos (2019)
Shunske Sato, Zefira Valova & Il Pomo d’Oro
Deze Bachconcerten worden benaderd met een tempo dat eerder sierlijk dan vurig is, maar de snelheid en ruimte zorgen ervoor dat een elegante en krachtige persoonlijkheid echt tot uiting komt.
J.S. Bach: Violin Concertos (2019)
Isabelle Faust & Akademie für Alte Musik Berlin o.l.v. Bernhard Forck
De Bach van Isabelle Faust is perfect onder controle, zowel qua toon als tempo, alles barst van het leven en de levendigheid die volkomen verrukkelijk zijn. (Gramophone)
Dat Isabelle Faust en de Akademie für Alte Musik Berlin dit vioolconcertalbum van Bach tot bijna 2 uur muziek hebben laten uitlopen, suggereert een plezier van hun taak dat triomfantelijk wordt weerspiegeld in het resulterende musiceren. Ook hun repertoirekeuze voelt gedreven door een verlangen om Bachs leven met de viool te vieren in plaats van het te documenteren.
Overige in AppleMusic
Violin Concertos (2015)
Alina Ibragimova & Arcangelo o.l.v. Jonathan Cohen
Dit is een uitstekende en onderscheidende toevoeging aan een catalogus die uit zijn voegen barst.
Bach Concertos (2013)
Janine Jansen
De concerten worden energiek en inventief vertolkt door haar twaalfkoppig ensemble, terwijl zij de sonates in duetvorm speelt met haar vader, Jan Jansen, op de klavecimbel. De fameuze 'Aria op de G-snaar' vormt een gracieuze, serene en meditatieve afsluiting van het album.
Bach (2016)
Nemanja Radulovic & Double Sens
Na zijn spetterende debuut met een kleurrijke collectie klassieke meesterwerken en folk uit de Balkan besloot de Servische violist Nemanja Radulovic een geheel nieuwe weg in te slaan. Op deze opnamen hoor je zijn zoektocht naar de muzikale wortels van vader en zoon Bach. Het resultaat is moeilijk te duiden en daarom wellicht zo interessant: de arrangementen bewegen van klassiek tot modern waardoor ze soms bijna filmisch aandoen.
