City of London Baroque Sinfonia
o.l.v. Richard Hickox
Monteverdi's laatste opera, L'incoronazione di Poppea (De kroning van Poppea) ging in het carnavalsseizoen van 1642-1643 in première in het Venetiaanse Teatro Santi Giovanni e Paolo. Het gaat over controversiële onderwerpen: de triomf van de clandestiene liefde tussen keizer Nero en zijn maitresse, Poppea. Over de reden voor de keuze van dit onderwerp hebben geleerden lang gedebatteerd, maar waarschijnlijk durfde de republiek Venetië in haar hoogtijdagen de spot te drijven met het trotse Rome en haar geschiedenis van autocratische keizers.
De opera toont de hele scala aan menselijke gedragingen: de sensuele ontmoetingen tussen Nero en Poppea, de aanslag op Poppea's leven, de ruïnering van haar man, Ottone, zijn affaire met Drusilla, geflirt tussen mannelijke en vrouwelijke bedienden, de seksuele en politieke ambities van de oude min en de indrukwekkende zelfmoord van Seneca. Monteverdi geeft met zijn rijpe muzikale vaardigheden een sterke schets van deze aspecten van het menselijk leven. De opera had veel succes en werd in 1651 ook in Napels opgevoerd.
Er bestaan veel goede opnamen van dit werk, maar in de versie van Richard Hickox blijft de dramatische intensiteit het best overeind. Het tempo is traag, maar onder zijn leiding blijft de muziek stromen. Arleen Auger en Della Jones maken er een heel melodramatische voorstelling van, hetgeen niet geheel aansluit bij een vroege muzikale esthetiek maar die niettemin betoverend is. Hun laatste duet 'Pur ti miro' - dat volgens sommige geleerden niet van Monteverdi is - is zowel teder als meeslepend.
nr = 42
nr1 = 0
L'Incoronazione di Poppea (1988)
Monteverdi's laatste en mooiste opera, L'incoronazione di Poppea, blijft zowel puzzelen als fascineren.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
