titel

The Sixteen o.l.v. Harry Christophers

Heinrich Schütz (1585) was de grondlegger van de Duitse muziektraditie die haar hoogtepunt beleefde met Bach, die precies honderd jaar later werd geboren. In 1609 ging hij naar Venetië om te studeren bij Giovanni Gabrieli, wiens nieuwe Italiaanse stijl herkenbaar is in de Musikalische Exequien (Duits Requiem). De 17e-eeuwse begrafenismis is allesbehalve zwaar. Prins Heinrich van Russ koos zijn eigen tekst, een uitnodiging voor zijn vriend Schütz om zich uit te leven in weidse en kleurrijke muziek. Eenstemmig gezang introduceert complexe motetstructuren en solostemmen in moderne, Italiaanse 'concerto-stijl' met continuo en dubbel koor. De lutherse bijdragen zijn koralen, complexe muziek die nog niet tot eenvoudige, door de gemeente te zingen melodieën was uitgekristalliseerd.

Schütz beschreef het openingsstuk als een 'Concert in de vorm van een Duitse begrafenismis^ een combinatie van solo's a la Gabrieli en Duitse hymneteksten. In dit deel houdt Christophers een constante puls en zorgt zo voor een fraai idee van richting en doel, ondanks de constant wisselende fragmenten van tekst en textuur.

Het tweede deel is een motet op grote schaal, ook weer een Italiaans concept, met twee vierstemmige koren die ruimtelijk van elkaar gescheiden zijn - een prachtig geluid als de stemmen op elkaar reageren en dan samengaan in een rijke, omhullende stereofonie. Evenzo gescheiden koren zingen het laatste stuk, het ene met de tekst van 'Nunc dimittis' en het andere, van uitsluitend sopranen en bassen, vertegenwoordigt de engelen die de overledene in de hemel verwelkomen.

Christophers' weinige stemmen en kleurrijke instrumenten - strijkers, pistons, schuiftrombones en continuo - scheppen een schitterend transparant geluid, fraai opgenomen in de galmende akoestiek van een Londense kerk.

nr = 39

nr1 = 0