Charles Daniels & David Miller
De vroegste concrete informatie over John Dowland (1563-1626) komt uit een brief uit 1584. waarin hij wordt genoemd als 'bediende' van Henry Cobham, de Engelse ambassadeur in Parijs. In 1588 kreeg hij de titel Bachelor of Music in Oxford en rond die tijd raakte hij meer bekend als musicus. Schijnbaar heeft hij in 1592 voor Elizabeth gespeeld, maar in 1594 werd zijn sollicitatie naar de positie van koninklijk luitspeler ondanks zijn groeiende reputatie afgewezen. Die teleurstelling leidde tot zijn verblijf in Italië en Duitsland, waarna hij zich in 1598 vestigde aan het hof van Christian IV van Denemarken. In 1606 keerde hij terug naar zijn geboorteland, waar hij in 1612 eindelijk zijn lang gekoesterde wens realiseerde - hij kreeg een positie aan het Engelse hof, die speciaal voor hem in het leven was geroepen.
Het was Dowland die het Engelse luitlied als genre definieerde met zijn vier bundels: het eerste, tweede en derde liederenboek (1597, 1600 respectievelijk 1603) en A Pilgrimes Solace (1612). Zijn oudere liederen waren geschreven voor vier stemmen en luit (ze kunnen door een groep zangers worden uitgevoerd of door een solist, die de bovenste partij zingt en luit speelt). Zijn latere liederen, echter, zijn duidelijker voor één stem bedoeld. Sommige van de sololiederen worden begeleid door luit met sopraan- en basviool.
Charles Daniels, begeleid door David Millers Uitmuntende luitspel, toont zijn gedegen begrip in zijn uitvoering van deze liederen van Dowland. Technisch is zijn stem eersteklas en zijn heldere dictie en kleuring van de woordbetekenis zijn verrukkelijk. Hij laat zien dat de Engelse taal een eigen muzikaliteit heeft.
nr = 24
nr1 = 0
Sweet Stay Awhile (1997)
John Dowlands blijvende liefde voor tranen, verdriet, ellende, leed... en duisternis maakt diepe indruk.
Anthony Rooley, Early Music XI, 1983
Niet (meer) in Apple Music
Aanbevolen 1001 Uitvoeringen
Dowland & Jones: The English Orpheus (2004)
Emma Kirkby & Anthony Rooley
Een evenwichtige selectie van Dowlands liederen uitgevoerd met de hemelse helderheid van Kirkby.
In Darkness Let Me Dwell (1999)
John Potter & Stephen Stubbs en anderen
Potter's beschouwelijke aanpak komt het best tot uitdrukking in 'In Darkness Let Me Dwell'. Voortreffelijk.
Songs from the Labyrinth (Special Edition with Booklet) (2006)
Sting
Rauwe maar gepassioneerde en tedere vertolking
Overige in AppleMusic
Dowland: Lute Songs; Britten: Nocturnal (2008)
Mark Padmore & Elizabeth Kenny (lute) & Craig Ogden (guitar)
Gewoon een briljante plaat. Ik kan het niet genoeg loven. Een bronzen Liz Kenny zou naar mijn mening op de lege sokkel op Trafalgar Square moeten staan
Heavenly Love, Earthly Joy - Elizabethan Lute Songs by John Dowland and Others (2006)
Julian Bream & Sir Peter Pears
Ondanks dat het ongeveer vier decennia oud is, is de techniek nog steeds bevredigend, en de enige eigenaardigheid is af en toe een kuchje tijdens het laatste deel van het programma.
English Folksongs & Lute Songs (1996)
Andreas Scholl & Andreas Martin
Dit zijn uitvoeringen van de hoogste kwaliteit: Scholl is zonder twijfel een van de beste countertenors die er is, en hij voert dit aanlokkelijke programma moeiteloos uit.
Lute Songs (1977)
Alfred Deller & Robert Spencer
Ondanks een paar opname-tics is deze release van John Dowlands luitliederen, gezongen door Alfred Deller en op luit begeleid door Robert Spencer, meer dan alleen een gedenkwaardig schijfje. Het is een historische must-have opname
