juli 2025

Bizet: Les Mélodies. Enregistrement intégral

Luca Montebugnoli & Edoardo Torbianelli

Een andere waardevolle en zeer welkome aanvulling op het Bizet-jubileumjaar: maar liefst 22 première-opnamen: zijn complete liederen, met onderscheiding uitgevoerd.

Direct na Palazzetto Bru Zane's vier-cd release met Georges Bizet-rariteiten ter gelegenheid van de 150e sterfdag van de componist (25/4), verschijnt deze verrukkelijke drie-cd-set van Harmonia Mundi – eveneens met het Bru Zane-imprimatur – met zijn complete liederen of melodieën. De drijvende kracht achter het project is de Association des Amis de Georges Bizet, en zij verdienen felicitaties voor deze wetenschappelijke uitgave, die het repertoire – inclusief 22 première-opnames – presenteert in veelal overtuigende uitvoeringen.

Acht van de 63 liederen waren niet eerder gepubliceerd, waaronder liederen die Bizet als jongen componeerde – ‘Ah! Qu’elle est belle à voir’ – en een paar vocalises. Er zijn hier twee substantiële verzamelingen: de Vingt Mélodies, Op. 21, uitgegeven door Choudens in 1873, waarvan Ernest Reyer er verschillende vergeleek met ‘kleine lyrische drama's gepolijst met de meest delicate kunst’; en de Seize Mélodies, postuum uitgegeven, een verzameling waarin Bizet materiaal hergebruikte uit recente opera's waarvan hij vreesde dat ze nooit het daglicht zouden zien: La coupe du Roi de Thulé, Clarisse Harlowe en Grisélidis.

De liederen zijn verdeeld over vier zangers, hoewel de taakverdeling niet helemaal gelijk is: bas-bariton Guilhem Worms krijgt slechts acht sololiederen plus één duet, geen slechte zaak gezien zijn bijdragen onopvallend zijn. De Frans-Belgische sopraan Marianne Croux is een genot voor het oog, levendig in ‘Adieux de l’hôtesse arabe’ – waarschijnlijk Bizets bekendste lied – en het dramatische ‘Petite Marguerite’. Croux heeft een goede triller, maar de hoge noten kunnen een tikje zuur zijn. Mezzo Coline Dutilleul is buitengewoon goed en heeft alle zes de Chants des Pyrénées, volksliederen die Bizet transcribeerde en harmoniseerde, met een vleugje van zijn werk voor L’arlésienne. Dutilleul zingt ze met grote warmte, vooral ‘Là-haut sur la montagne’, dat met zijn herdersfluitachtige melodie aanvoelt als een voorloper van Canteloubes Chants d’Auvergne.

De bekendste naam hier is Cyrille Dubois, die zingt met zijn gebruikelijke klasse, zijn lichte, lyrische tenor, met zijn snelle vibrato, klinkt intiem en teder. Drie van zijn bijdragen aan de bundel Op. 21 zullen luisteraars wellicht bekend voorkomen, aangezien Bizet put uit eerdere toneelwerken: ‘Le matin’ (gebaseerd op een thema uit L’arlésienne), ‘J’aime l’amour’ (Djamileh) en ‘Sérénade’ (Les pêcheurs de perles). Enkele van Dubois’ mooiste zangstukken zijn te vinden in het honingzoete ‘Aubade’ uit de postume bundel, dat goddelijk is.

Bizets oeuvre is zeer gevarieerd, niet allemaal geïnspireerd, en het inzetten van vier zangers geeft het gevoel van een salonavond – of meerdere avonden, want we hebben het hier over drieënhalf uur muziek. Een van de grote hoogtepunten komt aan het einde van de tweede cd met vier substantiële duetten – ‘La fuite’, ‘Les nymphes des bois’, ‘Rêvons’ en ‘Le retour’ – van grote charme.

De afwisseling komt ook door de drie gebruikte piano's, die een scala aan kleuren bieden. Hervé Lacombes ongelooflijk informatieve notitie in het boekje beschrijft hoe Bizet twee palissander Pleyel-piano's in zijn salon aan de rue de Douai in Parijs had staan, een vleugel en een staande cottagepianino. Hier wordt een Pleyel-pianino uit 1835 gebruikt voor de ongepubliceerde vroege liederen en de Chants des Pyrénées; een Pleyel-babyvleugel uit 1857 voor de eerder gepubliceerde stukken en duetten; en een Érard uit 1898 – ooit eigendom van Pauline Viardot – voor de Mélodies opus 21 en de Seize Mélodies.

Met de volledige teksten en vertalingen is dit een waardevolle aanvulling op de Bizet-discografie, die ongetwijfeld voor vele uren luisterplezier zal zorgen.

Hot on the heels of Palazzetto Bru Zane’s four-disc release of Georges Bizet rarities to mark the 150th anniversary of the composer’s death (4/25), along comes this delectable three-disc set from Harmonia Mundi – also with the Bru Zane imprimatur – of his complete songs or mélodies. The driving force behind the project is the Association des Amis de Georges Bizet and they are to be congratulated on this scholarly issue, presenting the repertoire – including 22 premiere recordings – in mostly persuasive performances.

Eight of the 63 songs were previously unpublished, including songs Bizet composed as a boy – ‘Ah! Qu’elle est belle à voir’ and a couple of vocalises. There are two substantial collections here: the Vingt Mélodies, Op 21, published by Choudens in 1873, several of which Ernest Reyer compared to ‘little lyric dramas polished with the most delicate art’; and the Seize Mélodies, published posthumously, a collection in which Bizet recycled material from recent operas he feared would never see the light of day: La coupe du Roi de Thulé, Clarisse Harlowe and Grisélidis.

The songs are split between four singers, although the division of labour is not entirely equal, bass-baritone Guilhem Worms only getting eight solo songs plus one duet, no bad thing when his contributions are undistinguished. Franco-Belgian soprano Marianne Croux is a delight, animated in ‘Adieux de l’hôtesse arabe’ – probably Bizet’s best-known song – and the dramatic ‘Petite Marguerite’. Croux has a good trill but top notes can be a touch acidic. Mezzo Coline Dutilleul is extremely fine and is given all six Chants des Pyrénées, folk-like songs transcribed and harmonised by Bizet, with a flavour of his writing for L’arlésienne. Dutilleul sings them with great warmth, especially ‘Là-haut sur la montagne’ which, with its shepherd’s-pipe lilt, feels like a precursor to Canteloube’s Chants d’Auvergne.

The most familiar name here is Cyrille Dubois, who sings with his usual class, his light lyric tenor, with its fast vibrato, sounding intimate and tender. Three of his contributions to the Op 21 collection will perhaps be familiar to listeners, Bizet drawing on earlier stage works: ‘Le matin’ (based on a theme from L’arlésienne), ‘J’aime l’amour’ (Djamileh) and ‘Sérénade’ (Les pêcheurs de perles). Some of Dubois’s loveliest singing comes in the honeyed ‘Aubade’ from the posthumous collection, which is divine.

There’s great variety in Bizet’s output, not all of it inspired, and employing four singers helps give a feeling of a salon evening – or several evenings, as we’re talking three and a half hours of music here. One of the great delights comes at the end of the second disc with four substantial duets – ‘La fuite’, ‘Les nymphes des bois’, ‘Rêvons’ and ‘Le retour’ – of great charm.

Variety also comes via the three pianos used, which provide a range of colour. Hervé Lacombe’s incredibly informative booklet note describes how Bizet had two rosewood Pleyel pianos in his drawing room in the rue de Douai in Paris, a grand and a cottage upright (pianino). Here, an 1835 Pleyel pianino is employed for the unpublished early songs and the Chants des Pyrénées; an 1857 Pleyel baby grand for the earlier published pieces and duets; and an 1898 Érard – which once belonged to Pauline Viardot – for the Op 21 Mélodies and the Seize Mélodies.

With full texts and translations, this is a valuable addition to the Bizet discography and one that should provide many hours of listening pleasure.