juni 2025

Brahms: Lieder Album

Christian Gerhaher & Gerold Huber

Het partnerschap tussen bariton Christian Gerhaher en pianist Gerold Huber werpt steeds meer vruchten af. Een terugkeer naar de muziek van Brahms toont de interpretatieve intimiteit en menselijkheid waarin zij uitblinken.

Acht jaar geleden brachten Christian Gerhaher en Gerold Huber hun opname van Brahms’ Die schöne Magelone uit (17/3). Nu, na hun voortreffelijke overzicht van alle liederen van Schumann in de tussentijd (21/10), keert het duo terug naar Brahms met een programma dat doet denken aan een traditionele aanpak: een mix van bekende en minder bekende liederen, genesteld rond een centrale uitvoering van de Lieder und Gesänge, Opus 32.

Maar zoals te verwachten is er niets traditioneels aan de uitvoeringen van hun zorgvuldig geselecteerde selectie. Zoals zo vaak betoveren ze de muziek op een geheel eigen wijze. Hun interpretatieve benadering – introspectief maar alert, melancholisch, vaak verfijnd in detail en fijnzinnigheid – brengt alle liederen samen tot een samenhangend geheel.

In de openingsliederen dringt de heersende ingetogenheid door in een relaas van 'Von ewiger Liebe' dat het lied met zeldzame bedachtzaamheid presenteert – niet zoals de stormachtige uitbarsting van passie die je vaak hoort. Ik vroeg me af of het te bedekt, te terughoudend was, maar een snelle blik op de partituur bevestigt dat Brahms nooit iets luider dan forte markeert.

Aangekomen bij de set opus 32, creëert Gerhaher en Hubers eensgezinde, geduldige benadering echt het gevoel van een cyclus, met een losse vertelling waarin liefde transformeert van een bron van verdriet tot iets sereens en moois in een relaas van 'Wie bist du, meine Königin' met de meest ontroerende tederheid. Het is iets minder menselijk dan de tastbare ellende die overgaat in dromerige verliefdheid die we aantreffen in Matthias Goernes prachtige relaas met Christoph Eschenbach, maar misschien des te ontroerender.

Ook op de rest van het album valt enorm veel te bewonderen, waarbij Gerhahers weloverwogen, intelligente uitvoering van de Regenlied-Zyklus de voorkeur verdient boven het ietwat wollige alternatief van Thomas Oliemans. Aan 'Die Mainacht' valt niet te ontkomen – ook al merk je hier, net als elders, dat Gerhahers stem onder druk kan verstrakken – en de vertelkunst in 'Auf dem Kirchhofe' en 'O kühler Wald' is zoals verwacht subliem.

Hubers spel is wonderbaarlijk helder en natuurlijk; zoals gebruikelijk zijn de twee artiesten naadloos verenigd in hun interpretaties. Met de uitstekende techniek van Sony is dit wederom een ​​bijzondere aanwinst voor de Gerhaher-Huber-discografie.

It was eight years ago that Christian Gerhaher and Gerold Huber released their recording of Brahms’s Die schöne Magelone (3/17). Now, having released their superb survey of all Schumann’s songs in the interim (10/21), the pair return to Brahms with something like a traditional programme: a mixture of songs well known and less well known nestling around a central performance of the Lieder und Gesänge, Op 32.

But, as one would expect, there’s nothing traditional about the pair’s performances of their carefully chosen selection. As so often, they cast a very individual spell over the music, their interpretative approach – introspective but alert, melancholy, often exquisite in its detail and delicacy – drawing all the songs together so that they come across as a coherent whole.

In the opening songs, then, the prevailing mood of restraint pervades into an account of ‘Von ewiger Liebe’ that presents the song with rare thoughtfulness – not as the barnstorming outburst of passion one often hears. I wondered if it was too veiled, too reticent, but then a quick look at the score confirms that Brahms never actually marks anything louder than forte.

When we come to the Op 32 set, Gerhaher and Huber’s unified, patient approach really creates the sense of a cycle, with a loose narrative seeing love transmuted from a source of sadness to something serene and beautiful in an account of ‘Wie bist du, meine Königin’ of the most touching tenderness. It’s a little less human than the tangible misery to dreamy amorousness we get in Matthias Goerne’s fine account with Christoph Eschenbach, but perhaps all the more moving for it.

There’s a huge amount to admire on the rest of the album, too, with Gerhaher’s considered, intelligent performance of the Regenlied-Zyklus preferable to the somewhat woolly alternative from Thomas Oliemans. There’s no resisting ‘Die Mainacht’ – even if here, as elsewhere, one notices Gerhaher’s voice can tighten under pressure – and the storytelling in ‘Auf dem Kirchhofe’ and ‘O kühler Wald’ is predictably superb.

Huber’s playing is wonderfully limpid and natural throughout; as usual, the two artists are seamlessly united in their interpretations. With outstanding engineering from Sony, this is another distinguished addition to the Gerhaher-Huber discography.