mei 2025
Tchaikovsky: Orchestral Suite No. 3 - Rimsky-Korsakov: Capriccio espagnol - Tcherepnin: La Princesse lointaine
NDR Radiophilharmonie o.l.v. Stanislav Kochanovsky
Een prachtig vormgegeven debuut van Stanislav Kochanovsky, dat voortbouwt op zijn diepe affiniteit met het Russische repertoire.
Stanislav Kochanovsky is een buitengewoon goede dirigent. Geboren in Sint-Petersburg, dirigeert hij regelmatig opera's in het Michailovski Theater en het Mariinski Theater en is hij gastdirigent van een groot aantal orkesten. Ik heb hem gezien bij de Philharmonia, het Orchestre de Paris en het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Hij is nauw verbonden met het Russische repertoire, hoewel ik me een livestream tijdens de lockdown herinner van een ontroerende Enigma Variations met de Moskouse Philharmonie, die inmiddels op verschillende streamingplatforms is verschenen.
Kochanovsky is aan het begin van het seizoen 2024-2025 chef-dirigent van de NDR Radiophilharmonie in Hannover en volgt Andrew Manze op. Dit is zijn debuutcd. Hij speelt in op zijn sterke punten en het is allemaal Russisch repertoire, maar afgezien van Rimski-Korsakovs Capriccio espagnol, uitbundig uitgevoerd met flamboyante solo's van dirigente Sarah Christian, zijn de werken een beetje buiten de gebaande paden.
Tsjaikovski's vier orkestsuites worden op cd schandelijk verwaarloosd. De Derde, de Suite in G, is de beste, een vierdelig werk gecomponeerd in 1884. Tsjaikovski aarzelde tussen symfonische en concertovorm voordat hij uiteindelijk voor een suite koos. Het wordt hier prachtig vertolkt. De strijkers van de NDR zijn teder, met name in de openings-Élégie, waarvan de hunkerende melodielijn doet denken aan de vroege romance opus 6 'None but the lonely heart'.
De kabbelende Valse mélancolique raakt in het middendeel kortstondig aan angst, voordat kwetterende houtblazers een Scherzo van Mendelssohniaanse lichtheid doorspekken. De finale duurt bijna net zo lang als de eerste drie delen samen, een thema-en-variatiestructuur waarin Kochanovsky elk deel behendig contrasteert en karakteriseert vóór de conclusie (13'23"), een paraderende polonaise in de stijl van het Sint-Petersburgse bal in Jevgeni Onegin.
Het grootste deel van de competitie dateert uit het analoge tijdperk, maar een van de beste van de laatste jaren komt van meester Tsjaikovskian Vladimir Jurowski, die het Russisch Nationaal Orkest wat meer urgentie weet te geven, maar dat doet niets af aan een zeer overtuigende NDR-lezing.
Het voorprogramma van het album, Nikolaj Tsjerepnins La princesse lontaine, is zelf geschreven als voorprogramma voor Edmond Rostands toneelstuk uit 1895. Een jonge troubadour gaat op avontuur om prinses Mélissinde te zoeken (een rol die in Parijs door Sarah Bernhardt werd gecreëerd) en de prelude, een een soort symfonisch gedicht, episodisch. Kochanovsky laat zijn orkest verfijnd spelen in een charmant verslag, prachtig opgenomen door de NDR-technici in de Grosser Sendesaal van Hannover.
Stanislav Kochanovsky is a seriously good conductor. Born in St Petersburg, he’s conducted opera regularly at the Mikhailovsky and Mariinsky Theatres and guest-conducts a fine roster of orchestras. I’ve seen him with the Philharmonia, Orchestre de Paris and the Rotterdam Philharmonic. He’s closely associated with Russian repertoire, although I recall a lockdown livestream of a touching Enigma Variations with the Moscow Philharmonic that has found its way on to some streaming platforms.
Taking up his post as Chief Conductor of the NDR Radiophilharmonie in Hanover at the start of the 2024 25 season, Kochanovsky succeeded Andrew Manze. This is his debut disc. Playing to his strengths, it’s all Russian repertoire but, apart from Rimsky-Korsakov’s Capriccio espagnol, ebulliently dispatched with flamboyant solos from leader Sarah Christian, the works are a little off the beaten track.
Tchaikovsky’s four orchestral suites are shamefully neglected on disc. The Third, the Suite in G, is the best, a four-movement work composed in 1884, Tchaikovsky having vacillated between symphonic and concerto form before settling on a suite. It’s given a beautifully crafted reading here. The NDR strings are tender, particularly in the opening Élégie, whose yearning melodic line seems to recall the early Op 6 romance ‘None but the lonely heart’.
The rippling Valse mélancolique briefly touches on anguish in its middle section, before chattering woodwinds pepper a Scherzo of Mendelssohnian lightness. The finale lasts nearly as long as the first three movements put together, a theme-and-variations structure where Kochanovsky contrasts and characterises each one deftly before the conclusion (13'23"), a strutting Polonaise in the manner of the Petersburg ball in Eugene Onegin.
Most of the competition goes back to the analogue era, but one of the finest of recent years comes from master Tchaikovskian Vladimir Jurowski, who impels a little more urgency from the Russian National Orchestra, but that’s not to detract from a most persuasive NDR reading.
The album’s curtain-raiser, Nikolay Tcherepnin’s La princesse lontaine, was written as a curtain-raiser itself, to Edmond Rostand’s 1895 play. A young troubadour sets out on an adventure to seek the princess Mélissinde (a role created in Paris by Sarah Bernhardt) and the prelude, a symphonic poem of sorts, is episodic. Kochanovsky draws refined playing from his orchestra in a charming account, splendidly recorded by the NDR engineers in Hanover’s Grosser Sendesaal.