april 2025

Telemann - Bach - Britten - Shaw

Timothy Ridout

Muziek voor altvioolsolo van een jonge speler met grote virtuositeit en een meeslepende toon – de reis van de recente coverartiest Timothy Ridout door de eeuwen heen is er een van opmerkelijke schoonheid.

De indrukwekkende discografie van Timothy Ridout, BBC New Generation Artist en Borletti-Buitoni Trust-collega, met orkestrale en kamermuziek als kern, bewijst al voldoende de artisticiteit en toewijding van deze jonge altvioolspeler aan zijn vak. Met zijn nieuwste album voegt hij echter nog een extra snaar toe aan zijn strijkstok, om het zo maar te zeggen, met een programma dat volledig bestaat uit muziek geschreven of gearrangeerd voor solo altviool. Hierbij laat hij zich deels inspireren door zijn voormalige leraar Nobuko Imai, die overigens al in 1984 Brittens Elegy in première bracht.

Om een ​​idee te krijgen van wat Ridout op dit nieuwe album doet, moet je luisteren naar zijn bewerking van Schumanns Dichterliebe door pianist Frank Dupree op 'A Poet's Love' (A/21): er is een vergelijkbare benadering van de zeer expressieve cantabile vormgeving van frasen; Waar de piano daar echter de rijkere en uitgebreidere texturen leverde, is het hier aan de dramatische bariolages om dergelijke contrasten te creëren. Het resultaat is een gevoel van samenhang en differentiatie dat de stilistische en historistische elementen van de muziek opzettelijk afvlakt en tegelijkertijd de expressieve uniciteit van elk werk op de voorgrond plaatst. Zo resoneert de Sarabande uit Bachs Partita in d-klein niet alleen vrijelijk met de langzamere delen van de twee Telemann-fantasieën, maar ook met de meer bezwerende, lyrische passages in de Britten- en de Shaw-partita.

Op dezelfde manier dient Ridouts opwindende strijkbeweging met de strijkers van die bariolage-paragrafen in de Shaw- en de Bach-chaconne om zijn delicaat gebeeldhouwde melodieuze passages, of ze nu getokkeld of gestreken zijn, scherp in het licht te zetten. En wat is het toch fijn om een ​​nieuwe opname van Bach te horen op de donkerder klinkende altviool, een opname waarin Ridout aantoonbaar een voorsprong heeft op bijvoorbeeld Scott Slapins overigens uitstekende versie (Eroica, 2000).

Dit is wederom een ​​fantastische release van Ridout, die opnieuw een 16e-eeuwse Peregrino di Zanetto bespeelt met alle ziel en flair van een oude meester.

BBC New Generation Artist and Borletti-Buitoni Trust fellow Timothy Ridout’s impressive discography across orchestral and chamber music is already sufficient proof of this young viola player’s artistry and commitment to his craft. With his latest release, however, he adds yet another string to his bow, so to speak, with a programme entirely comprising music written or arranged for solo viola. In this, he partially takes his cue from his former teacher Nobuko Imai, who, incidentally, premiered Britten’s Elegy back in 1984.

To get a sense of what Ridout does on this new album, one should listen to his and pianist Frank Dupree’s arrangement of Schumann’s Dichterliebe on ‘A Poet’s Love’ (A/21): there’s a similar approach to the highly expressive cantabile shaping of phrases; where however the piano there provided the richer and more expansive textures, it’s left to the dramatic bariolages here to provide such contrasts. The result is a sense of cohesion and differentiation that deliberately flattens the stylistic and historicist elements of the music while foregrounding the expressive uniqueness of each work. Thus, the Sarabande from Bach’s D minor Partita resonates freely not just with the slower movements of the two Telemann fantasias but with the more haunting, lyrical passages in the Britten and the Shaw.

Likewise, Ridout’s electrifying cross-string bowing of those bariolage paragraphs in the Shaw and the Bach Chaconne serves to throw into sharp relief his delicately sculpted melodic passages, whether plucked or bowed. And how good it is to hear a fresh recording of the Bach on the darker-toned viola, one in which Ridout arguably has the edge on, for example, Scott Slapin’s otherwise excellent account (Eroica, 2000).

This is yet another terrific release from Ridout, who again plays a 16th-century Peregrino di Zanetto with all the soul and panache of an Old Master.