februari 2012

Mozart: Divertimento K. 334 & Oboe Quartet K. 370

Scottish Chamber Orchestra o.l.v. Alexander Janiczek

Op hobo voegt Williams zijn eigen stem toe, zijn toon klagend maar toch gefacetteerd, zijn frasering gevormd... De langzame beweging is het meest emotioneel. Het is onwaarschijnlijk dat u spijt krijgt van de aankoop van deze voortreffelijke schijf.

Zes instrumenten – twee violen, altviool, contrabas en twee hoorns – voor het Divertimento. Geen cello? Misschien was het werk bedoeld voor een gelegenheid waarbij de adel ook stond; en dus konden muzikanten, die als nederig werden beschouwd, niet zitten. Het Weense Octet voegde het instrument echter toe aan de eerste opname van het werk in 1950, maar verkortte de finale met 94 maten, een solecisme dat 11 jaar later werd rechtgezet in hun remake, cello behield desondanks.

Geen van beide versies bemoeit zich met de voorafgaande maart, K445, die het Scottish Chamber Orchestra Ensemble opneemt. Ze houden zich ook aan de tekst; en het is gemakkelijk te horen hoe Mozart de contrabas gebruikte om gaten in de lagere delen op te vullen. Het is ook gemakkelijk te horen door de pracht van een SACD-opname, nauwkeurig uitgebalanceerd voor galm en helderheid, een vaardig, onderscheidend muzikantschap dat onthult dat K334 veel meer is dan een stukje vermakelijk entertainment. De klappen worden niet ingetrokken bij de overgang van een ductiele D majeur eerste beweging naar een subfusc D mineur tweede, met name in de derde variatie waar donker getinte natuurhoorns de atmosfeer verder dimmen. Deze muzikanten buigen de extremen terwijl ze de hoeken en gaten ertussen doen.

De aantallen voor het hobokwartet dalen, maar de normen blijven op hun hoogste niveau. Robin Williams voegt zijn eigen stem toe, zijn toon klagend maar subtiel gefacetteerd, zijn frasering gevormd om het gevoel te weerspiegelen dat hij in zijn spel legt. De langzame beweging, ook in d mineur, is het meest emotioneel. Het is onwaarschijnlijk dat u spijt krijgt van de aankoop van deze voortreffelijke schijf.

Six instruments – two violins, viola, double bass and two horns – for the Divertimento. No cello? Perhaps the work was for an occasion when the nobility also stood; and so musicians, considered lowly, couldn’t sit. The Vienna Octet however added the instrument to the first recording of the work in 1950 but shortened the finale by 94 bars, a solecism righted in their remake 11 years later, cello nevertheless retained.

Neither version bothers with the preceding March, K445, which the Scottish Chamber Orchestra Ensemble includes. They also stick to the text; and it’s easy to hear how Mozart used the double bass to fill gaps in the lower parts. It’s also easy to hear through the splendour of an SACD recording, finely balanced for reverberation and clarity, a skilled, discerning musicianship that reveals K334 to be much more than a piece of diverting entertainment. Punches aren’t pulled in the switch from a ductile D major first movement to a subfusc D minor second, particularly in the third variation where dark-toned natural horns further dim the atmosphere. These musicians inflect the extremes as they do the nooks and crannies in between.

Numbers drop for the Oboe Quartet but standards remain at their highest. Robin Williams adds his own voice, his tone plangent yet subtly faceted, his phrasing shaped to reflect the feeling he puts into his playing. The slow movement, also in D minor, is most emotive. You’re unlikely to regret buying this exquisite disc.