oktober 2013
Verdi
Anna Netrebko & Teatro Regio Orchestra, Turin o.l.v. Gianandrea Noseda
Een nieuw, grotendeels donkerder, lager en zwaarder repertoire – eerlijk gezegd een typisch Callas-repertoire – wordt met stijl, dramatische betrokkenheid en agiltà omvat.
Villazón en Noseda gerekruteerd voor Netrebko's Verdi-tribute De reputatie van de Russische sopraan, zo niet haar carrière, is misschien af en toe overschaduwd door de aanpak van haar PR. Maar dit is een zeer serieuze plaat van een serieuze zangeres in topvorm. Een nieuw, grotendeels donkerder, lager en zwaarder repertoire - eerlijk gezegd, een echt Callas-repertoire - wordt omvat met stijl, dramatische betrokkenheid en agiltà. Het programma is sluw gekozen en geordend. Het is ook, in dit soms teleurstellende Verdi/Wagner-jubileumjaar op plaat, een verdere triomf voor de begeleidingen (na Runnicles en Nott in Wagner), gegeven met vlammende toewijding door Noseda en zijn Turijnse troepen. Voor een bijna ideaal oordeel over gewicht en emotie, probeer het tempo van de vier Trovatore-fragmenten, de nooit te veel gemolken introductie tot de tragedie van Elisabetta's 'Tu che la vanità' of de kleuring van 'La luce langue'. Een mooie passende bonus is de aanwezigheid van Villazón, Netrebko's oude sparringpartner, als Manrico in de 'Miserere'.
Op basis van dit bewijs klinken al deze rollen het meest geschikt voor deze Netrebko-stem. Ze is altijd al bijzonder geweest in tekst en betekenis, en de verschillende beproevingen van Lady Macbeth en Leonora voelen volledig doorleefd. Netrebko's gebruikelijke risicobereidheid heeft haar hier niet verlaten - deze set voelt nooit als een zorgvuldige assemblage van 'beste' takes - en toch is er een vocale zekerheid en volwassenheid die er niet altijd eerder was.
Geluid en balans zijn het meest helder en natuurlijk. Een ‘deluxe’ versie van de set bevat een dvd van wat, in het licht van deze nieuwe release, steeds meer aanvoelt als ‘vroege’ Netrebko. Een zekere plaat van het jaar.
Villazón and Noseda enlisted for Netrebko’s Verdi tribute The Russian soprano’s reputation, if not her career, may occasionally have been obscured by the approach of her PR. But this is a very serious record by a serious singer in tip-top vocal shape. A new, mostly darker, lower and heavier repertoire – truth to tell, a very Callas repertoire – is encompassed with style, dramatic involvement and agiltà. The programme is cunningly chosen and ordered. It’s also, in this sometimes disappointing Verdi/Wagner anniversary year on record, a further triumph for the accompaniments (following Runnicles and Nott in Wagner), given with blazing commitment by Noseda and his Turin forces. For near-ideal judgement of weight and emotion, try the pacing of the four Trovatore excerpts, the never over-milked introduction to the tragedy of Elisabetta’s ‘Tu che la vanità’ or the colouring of ‘La luce langue’. A nicely apt bonus is the presence of Villazón, Netrebko’s old sparring partner, as Manrico in the ‘Miserere’.
On this evidence, all these roles sound most suitable for this Netrebko voice. She’s always been special at text and meaning, and the variously different travails of Lady Macbeth and Leonora feel wholly lived-in. Netrebko’s habitual risk-taking has not deserted her here – this set never feels like a careful assemblage of ‘best’ takes – and yet there’s a vocal security and maturity that’s not always been there before.
Sound and balance are most clear and natural. A ‘deluxe’ version of the set includes a DVD of what, in the light of this new release, feels increasingly like ‘early’ Netrebko. A certain record of the year.