oktober 2013

Amore e morte dell'amore

Roberta Invernizzi & Sonia Prina & Ensemble Claudiana o.l.v. Luca Pianca

Met Invernizzi en Prina heeft Naïve de twee meest opwindende Italiaanse barokspecialisten van hun generatie binnengehaald.

Elke maand rolt er wel een album met barokke liefdesduetten van de pers. Niet dat ik klaag als de resultaten zo goed zijn als deze. Het programma is unclichéed, variërend van Monteverdi's Zevende en Achtste Madrigaalboeken, via weinig bekende stukken van Benedetto Marcello, Lotti en Durante, tot twee kamercantates die de jonge Handel componeerde direct na zijn triomfantelijke verblijf in Italië. En met Roberta Invernizzi en Sonia Prina heeft Naïve de twee meest opwindende Italiaanse barokspecialisten van hun generatie binnengehaald.

Moedertaalsprekers hebben natuurlijk een voorsprong in Monteverdi's humanistisch geïnspireerde declamatorische recitatief. Met hun pure, bijna instrumentale klankkleuren, muzikale intelligentie en scherpe maar niet overdreven gevoel voor verbale klank en betekenis, zijn Invernizzi en Prina bijna ideale partners. Hun precisie en mix zijn griezelig. In het loom melancholische ‘Interrotte speranze’ wijzen ze de harmonische botsingen aan en vormen ze de cadensen met verfijnde smaak, waarbij ze vibrato discreet en veelzeggend gebruiken. ‘Mentre vaga angioletta’, een hymne aan de geest van de muziek, veroorzaakt opstanden van duizelingwekkende maar perfect gecontroleerde coloratura. Hun stemmen verstrengelen zich vervolgens in verstilde extase in het laatste duet uit L’incoronazione di Poppea, waarvan al lang bekend is dat het niet van Monteverdi is – hoewel daar geen woord over te vinden is in de ontoereikende boekjesnotitie, de enige serieuze smet op de hele productie.

Een eeuw verder zijn sopraan en alt niet minder intens in de masochistische aanbidding van Lotti’s Giuramento amoroso en Durante’s duistere, broeierige Son io barbara donna. Ze sparren vrolijk met elkaar in de twee Händel-cantates. De continuobatterij van Ensemble Claudiana biedt op de hele cd kleurrijke ondersteuning, terwijl violist Riccardo Minasi geniet van zowel de innerlijkheid als de percussieve stoutmoedigheid van een zeldzame sonate van Domenico Scarlatti. Maar de cd is van Invernizzi en Prina, die een feest van glorieuze barokzang op passende wijze bekronen met salvo's van verrukte Handeliaanse virtuositeit.

An album of Baroque love duets seems to tumble off the presses every other month. Not that I’m complaining when the results are as good as this. The programme is unclichéd, ranging from Monteverdi’s Seventh and Eighth Books of Madrigals, via little-known pieces by Benedetto Marcello, Lotti and Durante, to two chamber cantatas composed by the young Handel immediately after his triumphant Italian sojourn. And in Roberta Invernizzi and Sonia Prina, Naïve have netted the two most exciting Italian Baroque specialists of their generation.

Native speakers have a head start, of course, in Monteverdi’s humanist-inspired declamatory recitative. With their pure, almost instrumental timbres, musical intelligence and acute yet unexaggerated feeling for verbal sound and sense, Invernizzi and Prina make well-nigh ideal partners. Their precision and blend are uncanny. In the languidly melancholic ‘Interrotte speranze’ they point the harmonic clashes and shape the cadences with exquisite taste, using vibrato discreetly and tellingly. ‘Mentre vaga angioletta’, a hymn to the spirit of music, provokes riots of giddy yet perfectly controlled coloratura. Their voices then entwine in hushed ecstasy in the final duet from L’incoronazione di Poppea, long known not to be by Monteverdi – though there’s no whisper of this in the inadequate booklet-note, the one serious blot on the whole production.

Moving forward a century, soprano and contralto are no less intense in the masochistic adoration of Lotti’s Giuramento amoroso and Durante’s darkly brooding Son io barbara donna. They spar gleefully with each other in the two Handel cantatas. Throughout the disc the continuo battery of Ensemble Claudiana provides colourful support, while violinist Riccardo Minasi relishes both the inwardness and percussive boldness of a rare sonata by Domenico Scarlatti. But the disc belongs to Invernizzi and Prina, who aptly cap a feast of glorious Baroque singing with volleys of delighted Handelian virtuosity.