oktober 2013
Marenzio: Primo libro di Madrigali a cinque voci
La Compagnia del Madrigale
Terwijl ik luisterde, viel mijn mond open van verbazing over de kwaliteit van Marenzio’s muziek en de verbazingwekkende klanken van de betoverende uitvoeringen van La Compagnia del Madrigale.
La Compagnia del Madrigale is een nieuw ensemble opgericht door Rossana Bertini (sopraan), Giuseppe Maletto (tenor) en Daniele Carnovich (bas), allemaal vooraanstaande alumni van La Venexiana en Concerto Italiano die op de een of andere manier al meer dan 20 jaar samenwerken. De zangers bezitten dan ook een verfijnde vaardigheid om naar elkaar te luisteren en op elkaar te reageren om zo een prachtig clair-obscur te creëren dat bitterzoete pathos overbrengt.
Marenzio's Primo libro di madrigali (1580) was opgedragen aan zijn werkgever kardinaal Luigi d'Este, de eigenaar van de beroemde villa van zijn overleden oom in Tivoli (latere boeken waren opgedragen aan de Ferrarese relaties van de kardinaal, die beschermheren waren van de dichter Tasso; Marenzio had ook connecties met de Gonzagas in Mantua en de Medici in Florence). Terwijl ik luisterde, viel mijn mond telkens weer open van de kwaliteit van Marenzio's slim gevarieerde vijfstemmige muziek en de verbazingwekkende klanken van de betoverende uitvoeringen van La Compagnia del Madrigale: het melancholische erotische verlangen van 'Tirsi morir volea' (een gedicht uit Guarini's Il pastor fido), de prachtige dissonanten die verloren liefde illustreren in 'Dolorosi martir, fieri tormenti', de canonieke beelden van een gelukzalige droom die geleidelijk vervaagt in het bewustzijn in 'Venuta era Madonna al mio languire' en de polychorale echo-effecten in de afsluitende achtstemmige dialoog 'O tu che fra le selve occulti vivi' onthullen allemaal waarom Dowland tevergeefs probeerde Rome te bezoeken om bij Marenzio te kunnen studeren. Bijgevoegde bonusitems omvatten de Sestina ‘Mentre ti fui sì grato’, een cluster van madrigalen gecreëerd in 1582 door een collectief van zes componisten genaamd de ‘Musici di Roma’ (Marenzio, Nanino, Moscaglia, de Macque, Soriano en Zoilo), en een wetenschappelijke voltooiing van Marenzio’s eerste bekende compositie (de gedeeltelijk bewaarde ‘Donna bella e crudel’). Hopelijk zal dit spectaculair prachtige inaugurele album voor Glossa worden gevolgd door meer verkenningen van deze boeiende kwaliteit
La Compagnia del Madrigale is a new ensemble initiated by Rossana Bertini (soprano), Giuseppe Maletto (tenor) and Daniele Carnovich (bass), all leading alumni of La Venexiana and Concerto Italiano who have collaborated in one way or another for over 20 years. Accordingly, the singers possess honed skills of listening and responding to each other in order to create exquisite chiaroscuro to convey bittersweet pathos.
Marenzio’s Primo libro di madrigali (1580) was dedicated to his employer Cardinal Luigi d’Este, the owner of his late uncle’s famous villa at Tivoli (subsequent books were dedicated to the cardinal’s Ferrarese relations, who were patrons of the poet Tasso; Marenzio also had connections to the Gonzagas in Mantua and the Medici in Florence). Time and again as I listened, my jaw dropped at both the quality of Marenzio’s cleverly varied five-voice music and the astonishing sonorities of La Compagnia del Madrigale’s beguiling performances: the melancholic erotic yearning of ‘Tirsi morir volea’ (a poem from Guarini’s Il pastor fido), the exquisite dissonances illustrating lost love in ‘Dolorosi martir, fieri tormenti’, the canonic imagery of a blissful dream gradually fading into consciousness in ‘Venuta era Madonna al mio languire’ and the polychoral echo effects in the concluding eight-voice dialogue ‘O tu che fra le selve occulti vivi’ all reveal why Dowland tried in vain to visit Rome so he could study with Marenzio. Appended bonus items include the Sestina ‘Mentre ti fui sì grato’, a cluster of madrigals created in 1582 by a collective of six composers called the ‘Musici di Roma’ (Marenzio, Nanino, Moscaglia, de Macque, Soriano and Zoilo), and a scholarly completion of Marenzio’s first-known composition (the partially preserved ‘Donna bella e crudel’). Hopefully this spectacularly gorgeous inaugural album for Glossa will be followed by more explorations of this engrossing quality