september 2013

Journeys

Emerson String Quartet & Paul Neubauer & Colin Carr

Een uitvoering van zo'n meeslepende zangerigheid, oogverblindende kalmte en tuimelende fantasie dat Tsjaikovski's inspiratie nog net zo fris klinkt als op de dag dat het werd bedacht.

Ik had meer dan een paar bedenkingen over de recente versie van Souvenir de Florence van Sarah Nemtanu en vrienden. Deze nieuwste deelnemer, waarin het Emerson Quartet samenwerkt met altviolist Paul Neubauer en cellist Colin Carr, is een heel ander vooruitzicht, een uitvoering van zo'n verrukte zang, oogverblindende kalmte en tuimelende fantasie dat Tsjaikovski's inspiratie net zo fris klinkt als de dag dat het werd bedacht. Het is niet alleen zo dat deze toegewijde nieuwkomers elke technische horde met bijna nonchalant gemak overwinnen, maar ze zijn ook zeer onder de indruk van elk facet van het werk, of het nu gaat om het ritmische elan van de finale, de gloeiende lyriek en het spookachtige mysterie van het langzame deel of de ongebreidelde vreugde van het Trio-gedeelte van het derde deel (dat met de grootste vreugde voortstuwt). Ze vinden ook een onverwachte spierkracht, grit en doel in het openingsstuk Allegro con spirito dat bijna symfonisch is in zijn bereik.

Kortom, ik ben zelden een meer overtuigde – of overtuigende – realisatie van deze innemende muziek tegengekomen, en deze welsprekende artiesten blijken niet minder afgestemd op de heel andere wereld van Verklärte Nacht (gecomponeerd aan het einde van hetzelfde decennium). Nogmaals, het is niet alleen de zuiverheid van intonatie, onberispelijke mix en opmerkelijke helderheid van textuur die indruk maken, maar eerder de totale eensgezindheid van visie en gebrek aan toegeeflijkheid die wordt getoond, resulterend in een uitvoering van een benijdenswaardige focus, concentratie en helderheid van expressie die zowel het verhaal als de diep organische draad van Schönbergs jeugdige meesterwerk dwingend overbrengt. Daarnaast klinkt de weergave door Janine Jansen en vooraanstaande collega's nogal zelfbewust en gekunsteld voor comfort. Scherpzinnige, volmaakte muziek, prachtig opgenomen. Een zeer sterke aanbeveling.

I had more than a few misgivings about the recent version of Souvenir de Florence from Sarah Nemtanu and friends. This latest entrant, which finds the Emerson Quartet teaming up with viola player Paul Neubauer and cellist Colin Carr, is an entirely different prospect, a performance of such rapt songfulness, dazzling poise and tumbling fantasy that Tchaikovsky’s inspiration sounds as fresh as the day it was conceived. It’s not merely that these dedicated newcomers surmount every technical hurdle with almost nonchalant ease but they are also acutely appreciative of the work’s every facet, be it the rhythmic élan of the finale, the glowing lyricism and spooky mystery of the slow movement or the unfettered joy of the third movement’s Trio section (which bounds along with the utmost glee). They locate, too, an unexpected muscle, grit and purpose in the opening Allegro con spirito that is almost symphonic in its reach.

In short, I’ve seldom encountered a more convinced – or convincing – realisation of this endearing music, and these eloquent artists prove no less attuned to the very different world of Verklärte Nacht (composed at the end of the same decade). Again, it’s not just the purity of intonation, immaculate blend and remarkable luminosity of texture which impress, rather the total unanimity of vision and lack of indulgence on show, resulting in a performance of an enviable focus, concentration and clarity of expression that compellingly conveys both the narrative and profoundly organic thread of Schoenberg’s youthful masterpiece. By its side, the rendering by Janine Jansen and distinguished colleagues sounds rather too self-aware and mannered for comfort. Perceptive, consummate music-making, then, beautifully recorded. A very strong recommendation.