augustus 2013
Volodos Plays Mompou
Arcadi Volodos
Volodos’ platen en optredens zijn misschien schaars, maar of het nu gaat om zijn stortvloedige, maar superfijne virtuositeit of om zijn meer verfijnde poëzie, zijn beheersing is fenomenaal.
Wie had Arcadi Volodos in Mompou verwacht? Gevierd om zijn buitensporige virtuoze repertoire en om zijn koele interpretatie van de gloeiendhete transcripties van Cziffra en Horowitz, richt hij zich nu op muziek van ultieme innerlijkheid en vertrouwelijkheid. Mompou is misschien een ‘kleine muze’ (Wilfrid Mellers), maar hij illustreert zeker Goethes overtuiging dat ‘meesterschap zich openbaart wanneer je binnen grenzen werkt’.
Je zult Mompou’s introspectie zelden of nooit met meer genegenheid en finesse horen vangen en vasthouden. Volodos’ platen en optredens zijn misschien schaars; maar of het nu gaat om zijn stortvloedige, maar superfijne virtuositeit of om een meer verfijnde poëzie (ik denk aan zijn cd van Schuberts Sonate in G-majeur – 6/02), zijn beheersing is fenomenaal. Hoe levendig reageert hij op het eerste van zijn 24 nummers (‘Palmier d’étoiles’), op de overgang van de componist van zijn incidentele wispelturigheid naar meer vertrouwde patronen en lyriek; hoe liefkozend borduurt hij Mompou’s spaarzame contouren in twee van zijn eigen transcripties. Hij geeft een droomuitvoering van ‘Jeunes filles au jardin’ (Scènes d’enfants) en legt de hele beweging vast van rust naar minder vredige rimpelingen en de kreten van wilde dieren in ‘Le lac’. Tot slot neemt Volodos ons mee in een selectie uit Música callada naar een wereld die zo gehuld is in mysterie dat geluid zelf een paradoxale indringing wordt. Opnieuw is zijn spel van een onwankelbare kalmte en doorschijnendheid. Sony’s geluid is ideaal. Dit is een schijf uit een miljoen.
Who would have imagined Arcadi Volodos in Mompou? Celebrated in outsize virtuoso repertoire and for his cool take on the white-hot transcriptions of Cziffra and Horowitz, he now turns to music of an ultimate inwardness and confidentiality. Mompou may be a ‘minor muse’ (Wilfrid Mellers) but he surely illustrates Goethe’s belief that ‘it is when working within limits that mastery reveals itself’.
Certainly you will rarely if ever hear Mompou’s introspection caught and held with greater affection and finesse. Volodos’s records and appearances may be few and far between; but whether in his torrential if superfine virtuosity or in a more rarefied poetry (I am thinking of his disc of Schubert’s G major Sonata – 6/02), his command is phenomenal. How vividly he responds to the first of his 24 items (‘Palmier d’étoiles’), to the composer’s transition from his occasional volatility to more familiar patterns and lyricism; how caressingly he embroiders Mompou’s spare outlines in two of his own transcriptions. He gives a dream performance of ‘Jeunes filles au jardin’ (Scènes d’enfants) and captures all of the move from tranquillity to less peaceful ripples and the cries of wildlife in ‘Le lac’. Finally, in a selection from Música callada, Volodos takes us into a world so veiled in mystery that sound itself becomes a paradoxical intrusion. Once again his playing is of an unfaltering poise and translucency. Sony’s sound is ideal. This is a disc in a million.