juli 2013

Quilter: The Complete Songbook, Vol. 1

Mark Stone & Stephen Barlow

Mark Stone reageert met zijn opvallend heldere dictie heel gevoelig op de woorden en Stephen Barlow is vergelijkbaar begripvol.

Roger Quilter (1877-1953) was de zieke zoon wiens broers in een groot en welvarend gezin allemaal een carrière hadden in de strijdkrachten of in het bedrijfsleven. Misschien verrassend genoeg werd Rogers streven om componist te worden in zo'n gezin niet als ongeschikt beschouwd, maar juist positief aangemoedigd. Dus in de jaren 1890, nadat hij Eton had verlaten, wat hij haatte, ging hij muziek studeren aan de Hochschüle fur Musik in Frankfurt, waar zijn collega's Percy Grainger, Cyril Scott en Norman O'Neill waren. Muzikaal hadden ze weinig met elkaar gemeen, behalve, zo wordt gezegd, hun afkeer van Beethoven. Quilter ontdekte al snel dat zijn speciale gave lag in het schrijven van liederen, wat zijn preoccupatie voor de rest van zijn leven zou blijven. Wat opvalt aan bijna alle Shakespeare-zettingen is dat ze zo origineel zijn, zo anders dan de bekendste zettingen van de tekst, maar toch klinken ze nooit pervers. Dat is grotendeels te danken aan Quilters voorkeur voor open intervallen, tertsen, kwarten en kwinten, zowel in zijn melodieën als in zijn harmonieën.

Quilters versie van ‘Who is Silvia?’ heeft dus een merkwaardig langgerekte eerste zin, en ‘Sigh no more, ladies’ kan nauwelijks krachtiger zijn. ‘O mistress mine’ is fris en open, en ‘Blow, blow, thou winter wind’ heeft niets bedreigends, maar komt in een optimistische majeurtoonsoort met een vrolijk postludium voor de piano. ‘Under the greenwood tree’ staat in een vrolijke 2/4 zonder enige hint van de samengestelde maat die door de woorden wordt geïmpliceerd, maar zonder vreemd te voelen: het klinkt verrukkelijk anders.

Hoewel Ernest Dowson over het algemeen werd omschreven als een decadente dichter, zijn de vier Songs of Sorrow hier net zo fris als alle andere liederen van Quilter. Three Pastoral Songs op tekst van Joseph Campbell zijn krachtig en rechttoe rechtaan: ‘I will go with my father a-ploughing’ is heel anders dan de bekende zetting in een galopperende 6/8, maar net zo effectief. De Four Child Songs op tekst van Robert Louis Stevenson zijn licht en vrolijk, met ‘The Lamplighter’ dat mooi doet denken aan Victoriaanse winteravonden, licht trippend.

Mark Stone kon niet gevoeliger zijn in zijn reactie op de woorden met zijn opmerkelijk heldere dictie, en zijn begeleider, Stephen Barlow, is vergelijkbaar begripvol, geholpen door de realistische geluidskwaliteit opgenomen in de Champs Hill Music Room. Stones eigen gedetailleerde aantekeningen bij elk nummer en zijn korte biografie van Quilter vergroten het genot op ideale wijze. Een uitstekende cd met Engelse liedjes, waardoor je uitkijkt naar de komende nummers in dit Quilter Songbook.

Roger Quilter (1877-1953) was the ailing son whose brothers in a large and prosperous family all had careers either in the armed forces or in big business. Perhaps surprisingly in such a family, Roger’s aim to be a composer, far from being thought unsuitable, was positively encouraged, so in the 1890s, after leaving Eton, which he hated, he went to study music at the Hochschüle fur Musik in Frankfurt, where his colleagues included Percy Grainger, Cyril Scott and Norman O’Neill. Musically they had little in common except, so it is said, their dislike of Beethoven. Quilter soon discovered that his special gift was for writing songs, which remained his preoccupation for the rest of his life. What is striking about almost all the Shakespeare settings is that they are so original, so unlike the best-known settings of the words, yet they never sound perverse. That is in good measure due to Quilter’s preference for open intervals, thirds, fourths and fifths, both in his melodies and in his harmonies.

So Quilter’s setting of ‘Who is Silvia?’ has a curiously elongated first phrase, and ‘Sigh no more, ladies’ could hardly be more vigorous. ‘O mistress mine’ is fresh and open, and ‘Blow, blow, thou winter wind’ has nothing threatening about it but comes in an optimistic major key with a jolly postlude for the piano. ‘Under the greenwood tree’ is in a jaunty 2/4 with no hint of the compound time implied by the words, yet with no feeling of being odd: it sounds delightfully different.

Though Ernest Dowson was generally dubbed a decadent poet, the four Songs of Sorrow here are as fresh as any of Quilter’s songs. Three Pastoral Songs setting words by Joseph Campbell are vigorous and straightforward: ‘I will go with my father a-ploughing’ is quite different from the well-known setting in a galloping 6/8 but just as effective. The Four Child Songs to words by Robert Louis Stevenson are light and jaunty, with ‘The Lamplighter’ nicely evocative of Victorian winter evenings, tripping lightly.

Mark Stone could not be more sensitive in his response to the words with his remarkably clear diction, and his accompanist, Stephen Barlow, is comparably understanding, helped by the realistic sound quality recorded in the Champs Hill Music Room. Stone’s own detailed notes on each song as well as his brief biography of Quilter ideally enhance enjoyment. An outstanding disc of English song, making one look forward to the forthcoming issues in this Quilter Songbook.