mei 2013

Wagner: Tenor Arias & Lieder

Jonas Kaufmann & Deutsche Oper Berlin Chorus and Orchestra o.l.v. Donald Runnicles

Op deze top van het vroege Wagneriaanse arioso staan ​​al machtige tenten opgeslagen, maar Kaufmann en Runnicles zijn er ook bij.

Ga direct naar het fragment van Tannhäuser. Er staan ​​al machtige tenten op deze top van vroege Wagneriaanse arioso – Melchior en Szell, Windgassen en Sawallisch, Kollo en Solti – maar Kaufmann en een uitstekend getimede begeleiding van Runnicles en zijn Duitse orkest zijn daarboven. Kaufmann verduistert en benadrukt zijn stem om de benarde situatie van de mislukte pelgrim uit te beelden, en hij en de dirigent maken gedurfd en unisono gebruik van fermaten.

Elders omvatten de nieuwigheden van dit zorgvuldig uitgedachte recital de ‘oorspronkelijke’ versie van Lohengrins Graalsvertelling (twee coupletten met verbindend refrein) en, wederom in navolging van eerdere collega’s als Melchior en Richard Tauber, een uitvoering van de Wesendonck-Lieder. Ik ben er nog steeds niet van overtuigd (ongeacht de verdediging van het kunstenaarsboekje) dat de laatste echt dramatisch werken voor een mannenstem – hoewel Kaufmann zoveel aandacht besteedt aan de teksten van de geliefde Mathilde dat hun nauwelijks Alice Elgar-niveau van poëtische inspiratie bijna te duidelijk is, en Runnicles maakt Mottls eenvoudige orkestratie zo echt Wagneriaans (d.w.z. Tristan-achtig) mogelijk. Kaufmanns volledige vertelling in Act 3 is nu nog gepolijster en extatischer (‘high’ is het woord dat ik wil gebruiken) dan zijn bekende uitvoeringen in München en Bayreuth. De andere operafragmenten, waaronder een aanzienlijk deel van Siegfrieds’s Forest Murmurs en een echt improvisatorisch klinkend ‘Am stillen Herd’, laten de tenor ook de grenzen van een recital-cd op opwindende wijze naar het niveau van een live-uitvoering duwen.

Subtiel opgenomen (in de sfeervol klinkende Funkhaus-studio in Oost-Berlijn) en, zoals ik hoop dat ik al heb aangegeven, op magische wijze begeleid, is de schijf een soort triomf.

Turn immediately to the Tannhäuser excerpt. Mighty tents are already pitched on this summit of early Wagnerian arioso – Melchior and Szell, Windgassen and Sawallisch, Kollo and Solti – but Kaufmann and a superbly paced accompaniment from Runnicles and his German orchestra are up there with them. Kaufmann both darkens and stresses up his voice to portray the failed pilgrim’s predicament, and he and the conductor make daring and unisono use of fermatas.

Elsewhere, the novelties of this carefully thought-out recital include the ‘original’ version of Lohengrin’s Grail Narration (two verses with linking chorus) and, again following earlier colleagues like Melchior and Richard Tauber, a performance of the Wesendonck-Lieder. I remain unconvinced (pace the artist’s booklet defence) that the latter really work dramatically for a male voice – although Kaufmann gives so much attention to dear Mathilde’s texts as to render their barely Alice Elgar level of poetic inspiration almost too clear, and Runnicles makes Mottl’s plain orchestration as echt Wagnerian (ie Tristan-esque) as possible. Kaufmann’s full Act 3 narration is now even more polished and ecstatic (‘high’ is the word I want to use) than his noted Munich and Bayreuth performances. The other operatic excerpts, including a sizeable chunk of Siegfried’s Forest Murmurs and a truly improvisatory-sounding ‘Am stillen Herd’, also find the tenor pushing the confines of a recital disc excitingly towards the level of live performance.

Subtly recorded (in East Berlin’s atmospheric-sounding Funkhaus studio) and, as I hope I’ve already indicated, magically accompanied, the disc is something of a triumph.