april 2013

Arvo Pärt: Te Deum, Fratres, Wallfahrtslied

Gordan Nikolitch & Netherlands Chamber Choir and Orchestra o.l.v. Risto Joost

Te Deum is een van Pärts meest opmerkelijke prestaties en de Nederlandse artiesten hebben zich uitstekend van hun taak gekweten.

Dit is een absoluut uitstekende release, die een aantal bijzonder intrigerende werken van Pärt samenbrengt. Hoewel je terecht zou kunnen stellen dat nog een opname van Fratres nauwelijks nodig was, is de uitvoering door de Servische violist Gordan Nikolitch en het Nederlands Kamerorkest zo goed dat klagen onbeleefd zou zijn. Nikolitch’s geluid is volkomen betoverend: elke noot van die ogenschijnlijk gewone gearpeggieerde figuren krijgt het gewicht dat het verdient.

Fratres fungeert als een soort smaakreiniger voor de verbluffende uitvoering van het Te Deum dat het middelpunt van de cd is. Het is een van Pärts meest opmerkelijke prestaties en de Nederlandse uitvoerders, onder leiding van de Est Risto Joost, hebben de gelegenheid met evenveel inspiratie aangegrepen als die onder leiding van Tõnu Kaljuste op de eerste opname van het werk in 1993. Die opname komt mij in vergelijking daarmee als vloeiend over, terwijl deze nieuwe versie meer polychroom en sprankelender is. Op dezelfde manier lijkt Kaljuste’s opname van Orient en Occident iets minder aandacht te besteden aan het botsende contrast tussen de twee culturen die er symbolisch in worden gerepresenteerd. Maar de muziek kan natuurlijk beide benaderingen prima verdragen.

Wallfahrtslied is een ander vreemd stuk en opnieuw schuwt noch het koor noch het orkest dat. De opname van de a cappella-zetting van het Nunc dimittis betekent dat we ook het uitstekende Nederlands Kamerkoor op zichzelf horen. De plaat is opgenomen in het opmerkelijke gebouw dat het Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam is; de geluidskwaliteit is uitstekend, resonerend maar gedetailleerd.

This is an absolutely outstanding release, bringing together a number of particularly intriguing works by Pärt. Though one could justifiably argue that yet another recording of Fratres was hardly necessary, the performance by Serbian violinist Gordan Nikolitch and the Netherlands Chamber Orchestra is so good that to complain would be churlish. Nikolitch’s sound is utterly captivating: every single note of those apparently ordinary arpeggiated figures is given its due weight.

Fratres acts as a kind of palate-cleanser before the staggering performance of the Te Deum that is the centrepiece of the disc. It is one of Pärt’s most remarkable achievements and the Dutch performers, under the direction of Estonian Risto Joost, have risen to the occasion with as much inspiration as those under Tõnu Kaljuste on the work’s first recording in 1993. That recording strikes me in comparison as smooth, while this new version is more polychrome, more sparkling. Similarly, Kaljuste’s recording of Orient and Occident seems to make slightly less of the clashing contrast between the two cultures symbolically represented in it. But of course, the music can easily stand both approaches.

Wallfahrtslied is another strange piece and once again neither choir nor orchestra shies away from that. The inclusion of the a cappella setting of the Nunc dimittis means that we also hear the excellent Netherlands Chamber Choir on their own. The disc was recorded in the remarkable building which is the Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam; the sound quality is excellent, resonant but detailed.