februari 2013

Brahms: Piano Sonata No. 3 - Handel Variations

Jonathan Plowright

In het Scherzo – een ware dans der goden – is zijn uitvoering welsprekend en direct, volkomen ongehinderd of zonder onnodige eigenaardigheden, maar toch muzikaal tot in de kern.

Veel pianisten hebben al lang de ambitie om een ​​bepaalde componist op te nemen. Voor Mitsuko Uchida waren het de complete pianoconcerten van Mozart; voor Jonathan Plowright is het de complete pianomuziek van Brahms, en ik hoop van harte dat zijn prachtige nieuwe cd met de Derde Sonate en de Handel Variaties het begin is van een cyclus.

Plowright nam de F mineur Sonate een aantal jaar geleden op voor het kortstondige Kingdom label (10/90), maar hier op BIS overtreft hij dat mooie eerdere verslag ver. Zijn warmte en oprechtheid combineren met een superieur zelfverzekerde en krachtige techniek om een ​​van de beste uitvoeringen op plaat te creëren (zelfs vergeleken met Curzon en Lupu) en in beide langzame delen (waar in het eerste deel ‘twee harten verenigen zich in liefde, / En omhelzen in verrukking’) speelt hij met een onvergetelijk gevoel voor het onuitsprekelijke, zijn langzame tempi in muziek gemarkeerd als andante volgehouden met zeldzame schoonheid en concentratie. Elders, in de laatste bladzijden van de finale (die Hugo Wolfs vreemde bewering ‘Brahms kan niet juichen’ volkomen tegenspreken) en in het Scherzo – een ware dans van de goden – is zijn uitvoering welsprekend en direct, volkomen zonder belemmering of onnodige eigenaardigheid, maar toch muzikaal tot in de kern.

Ook zijn Handel-variaties zijn subtiel en zuinig geïntoneerd, nooit op zoek naar gemakkelijke glamour of effect, met een vlotte hand die de speeldoosklokken van Var 22 aanneemt, een formidabele beheersing in Vars 4 en 14 en een bedachtzame, communicerende manier met Var 5. Meer kan men zich nauwelijks wensen en ik kan nauwelijks wachten op verdere delen van deze pianist, eraan toevoegend dat beide pianoconcerten absoluut om zijn aandacht schreeuwen.

For many pianists there is a long-standing ambition to record a particular composer. For Mitsuko Uchida it was the complete Mozart piano concertos; for Jonathan Plowright it is the complete piano music of Brahms, and I very much hope that his wonderful new disc of the Third Sonata and the Handel Variations is the launch of a cycle.

Plowright recorded the F minor Sonata some years ago for the short-lived Kingdom label (10/90) but here on BIS he far excels that fine earlier account. His warmth and sincerity combine with a superbly assured and powerful technique to create one of the finest performances on record (even when compared with the likes of Curzon and Lupu) and in both the slow movements (where in the first ‘two hearts unite in love, / And embrace in rapture’) he plays with an unforgettable sense of the ineffable, his slow tempi in music marked andante sustained with rare beauty and concentration. Elsewhere, in the finale’s closing pages (which supremely contradict Hugo Wolf’s odd assertion, ‘Brahms cannot exult’) and in the Scherzo – a true dance of the gods – his performance is eloquent and direct, quite without impediment or undue idiosyncrasy yet musical to the core.

His Handel Variations, too, are subtly and economically inflected, never searching for easy glamour or effect, with a brisk hand taken to the music-box chimes of Var 22, a formidable command in Vars 4 and 14 and a thoughtful, communing way with Var 5. One could hardly wish for more and I can scarcely wait for further volumes from this pianist, adding that both the piano concertos positively cry out for his attention.