januari 2013

Nouveau monde - Baroque Arias and Songs

Patricia Petibon & Kevin Greenlaw & La Cetra o.l.v. Andrea Marcon

“Nouveau monde” is een goed doordacht, meeslepend programma, een tour de force voor zijn uitvoerder/samensteller, dat vooral sfeervol is vastgelegd.

Met Christopher Columbus (ja, hij uit 1492) naast Harnoncourt, William Christie en Savall op de lijst van gedirigeerden, explodeert Petibon's nieuwe release als een alt-folk conceptalbum. Als Bazel's La Cetra, plus bepaalde Zuid-Amerikaanse obligato-instrumenten, barok en barokke muziek achter de Franse sopraan, kan het luid worden - José de Nebra's openings-zarzuela-aria (1744) klinkt als een poging tot alle vier Handel Coronation Anthems in minder dan zes minuten, terwijl Petibon's bijdrage een verhaal van schipbreukelinge liefde mengt met jankende vroege salsa-stijl vocalises. Voor contrast is er een serene 'Greensleeves' en een prachtige, pijnlijk gepassioneerde (zij het exotisch uitgesproken) 'When I am laid in earth'. Dan klinken de spottende demonen in Charpentiers Médée en hun grungy begeleiding als tijdgenoten van Purcells heksen en zeelui. Marcons band krijgt een eigen pauze in verder Charpentier voordat hun fluitjes en donderslagen de storm op gang brengen die de heldin bijna overweldigt in Les Indes galantes. We zijn misschien op weg naar een ‘nieuwe wereld’ – Petibons interview in het boekje verbindt invloeden zoals Braziliaanse rockradio, Haneke’s Don Giovanni en Cortés’ Conquistadors – en we bereiken het uiteindelijk bij Purcells ‘Fairest isle’, maar er is onderweg genoeg goed geacteerd hartzeer.

Net als haar eveneens Spaans getinte album ‘Melancolia’ (1/12) – maar dan met totaal andere kleuren – is ‘Nouveau monde’ een strak doordacht en gearrangeerd en meeslepend programma, een tour de force voor de uitvoerder/samensteller, het meest sfeervol opgenomen. Dwangmatig, herhaalbaar luisteren.

With Christopher Columbus (yes, him from 1492) joining Harnoncourt, William Christie and Savall on the dedicatees’ list, Petibon’s new release explodes like an alt-folk concept album. As Basle’s La Cetra, plus certain South American obbligato instruments, Baroque and baroll behind the French soprano, it can get loud – José de Nebra’s opening zarzuela aria (1744) sounds like an attempt at all four Handel Coronation Anthems in less than six minutes while Petibon’s contribution mixes a tale of shipwrecked love with yelping early salsa-style vocalises. For contrast there’s a serene ‘Greensleeves’ and a wonderful, painfully impassioned (if exotically pronounced) ‘When I am laid in earth’. Then the mocking demons in Charpentier’s Médée and their grungy accompaniment sound like contemporaries of Purcell’s witches and sailors. Marcon’s band get a break of their own in further Charpentier before their whistles and thundersheets kick up the storm that nearly overwhelms the heroine in Les Indes galantes. We may be on the way to a ‘new world’ – Petibon’s booklet interview links up influences including Brazilian rock radio, Haneke’s Don Giovanni and Cortés’s Conquistadors – and we reach it eventually at Purcell’s ‘Fairest isle’, but there’s plenty of well-acted heartbreak on the way.

Like her equally Spanish-tinged ‘Melancolia’ album (1/12) – but with totally other colours – ‘Nouveau monde’ is a tightly thought-through and arranged and compelling programme, a tour de force for its performer/compiler, most atmospherically recorded. Compulsive, repeatable listening.