oktober 2014

Etienne Moulinié: Meslanges pour la Chapelle d'un Prince

Ensemble Correspondances o.l.v. Sébastien Daucé

Motetten uit het 17e-eeuwse Frankrijk worden krachtig bepleit, de muziek is rijk van textuur en wordt levendig gezongen en gespeeld, en alles is opgenomen met een echte aanwezigheid.

Etienne Moulinié (1599-1676) was muziekdirecteur van Lodewijk XIII's rebelse jongere broer, hertog Gaston van Orléans; hij was ook muziekmeester van de dochter van de hertog, Anna. In 1652 werd de lastige hertog door zijn neef Lodewijk XIV bevolen om zich permanent terug te trekken op het platteland en reorganiseerde hij zijn huishouden in Blois. Tegen die tijd was Moulinié's Melanges de sujets chrétiens klaar voor publicatie, hoewel het uiteindelijk pas in 1658 werd gedrukt, en werd opgedragen aan Gastons tweede vrouw Marguerite de Lorraine.

De mengelmoes bevat 36 stukken, zoals motetten, litanieën, lofzangen en andere 'christelijke onderwerpen', en het voorwoord van de componist drukte zijn wens uit om 'muziek te zuiveren en geheel kuis te maken'. Sébastien Daucé configureert Ensemble Correspondances ongeveer volgens de lijnen van de muzikale instelling van de hertog van Orléans in zijn bloeitijd voor deze boeiende selectie van korte vijfdelige motetten. Zelfverzekerde solisten worden getrokken uit de gelederen van het twaalfkoppige koor, en hun vloeiende solopassages en glorieuze koortexturen combineren weelderig met een compacte maar sonoor gevarieerde instrumentale groep van blokfluiten, viola da gamba's, luit, theorbe en orgel. Een prachtige setting van Cantate Domino en de madrigaal Flores apparuerunt suggereren Moulinié's Italiaanse invloeden, en het quasi-Venetiaanse 'Alleluia'-refrein dat het kerstmotet Magi videntes stellam afsluit, belicht dat dergelijke miniatuurstukken in de juiste handen tot echte grootsheid in staat zijn.

Etienne Moulinié (1599-1676) was director of music to Louis XIII’s rebellious younger brother Duke Gaston of Orléans; he also served as music master to the duke’s daughter Anne. In 1652 the troublesome duke was ordered to retire to the countryside permanently by his nephew Louis XIV, and reorganised his household at Blois. By this time Moulinié’s Meslanges de sujets chrétiens was ready for publication, although in the event it was not printed until 1658, and was dedicated to Gaston’s second wife Marguerite de Lorraine.

The miscellany contains 36 pieces such as motets, litanies, canticles and other ‘Christian subjects’, and the composer’s preface expressed his wish to ‘purify music and make it wholly chaste’. Sébastien Daucé configures Ensemble Correspondances approximately along the lines of the Duke of Orléans’ musical establishment in its prime for this enthralling selection of short five-part motets. Assured soloists are drawn from the ranks of the dozen-strong choir, and their fluent solo passages and glorious choral textures combine sumptuously with a compact yet sonorously varied instrumental group of recorders, viols, lute, theorbo and organ. A magnificent setting of Cantate Domino and the madrigalian Flores apparuerunt suggest Moulinié’s Italianate influences, and the quasi-Venetian ‘Alleluia’ refrain that concludes the Christmas motet Magi videntes stellam illuminates that such miniature pieces are capable of real grandeur in the right hands.