juni 2014
La bella più bella: Songs from Early Baroque Italy
Roberta Invernizzi & Craig Marchitelli
Er zit een meeslepend gevoel van betrokken drama in Invernizzi's selectie van liederen uit het begin van de 17e eeuw, om nog maar te zwijgen van de glorieuze karaktervolle zang.
De liederen en madrigalen van het Italië van de vroege 17e eeuw zijn dramatische microkosmossen – aria's uit ongeschreven opera's die het emotionele en dramatische gewicht van hun stille context dragen. Deze nieuwe cd verkent de rijke muzikale werelden van muzikale miniaturisten, wiens vaardigheid helemaal in de details zit.
Drama staat meteen op de voorgrond. We openen in letterlijke dissonantie, terwijl Giulio Romano's 'Strana armonia d'amore' de 'vreemde harmonie van de liefde' oproept. Het grijpt het oor en houdt onze aandacht vast terwijl het zich ontvouwt in vrij ronddraaiende, recitatiefachtige stuiptrekkingen. Invernizzi en Marchitelli tonen het volledige bereik van dit repertoire in hun keuzes, van de wiegende dans van Ferrari's 'Son ruinato', die zijn tragedie licht draagt, tot de onverstoorbare intensiteit van Caccini's 'Torna, deh torna' en de improviserende, arioso-vrijheid van Strozzi's 'Udite amanti'.
Invernizzi’s voordracht is recht door zee, weigert te ontspannen en tot het allerlaatst te bloeien in vibrato, en graaft diep in de suspensies die deze muziek zijn emotionele wrijving geven. Ze levert operabereik binnen het intieme kader van een vocaal recital. Marchitelli wisselt tussen theorbe en de meer behendige aartsluit en biedt vloeiende ondersteuning, af en toe in de schijnwerpers stappend in instrumentale nummers – een ciaccona levendig met stempel en bravoure en Piccinini’s folk-simpele ‘Aria di saravanda’.
Dichtbij opgenomen, heeft deze schijf alle helderheid en directheid van een liveoptreden, dwingend op een manier die Raquel Andueza’s vergelijkbare ‘D’amore e tormenti’ uit 2009 – een glanzende, soft-focus productie – gewoon niet is.
The songs and madrigals of early-17th-century Italy are dramatic microcosms – arias from unwritten operas that carry the emotional and dramatic weight of their silent context. This new disc explores the rich musical worlds of musical miniaturists, whose skill is all in the detail.
Drama is immediately to the fore. We open in literal discord, as Giulio Romano’s ‘Strana armonia d’amore’ conjures the ‘strange harmony of love’. It seizes the ear and holds our attention as it unfolds in freewheeling, recitative-like convulsions. Invernizzi and Marchitelli display the full range of this repertoire in their choices, from the swaying dance of Ferrari’s ‘Son ruinato’, wearing its tragedy lightly, to the unblinking intensity of Caccini’s ‘Torna, deh torna’ and the improvisatory, arioso freedom of Strozzi’s ‘Udite amanti’.
Invernizzi’s delivery is forthright, refusing to relax and bloom into vibrato until the very last, digging deep into the suspensions that give this music its emotional friction. She delivers operatic scope within the intimate framework of a vocal recital. Shifting between theorbo and the more agile archlute, Marchitelli offers fluent support, occasionally stepping into the spotlight in instrumental numbers – a ciaccona lively with stamp and swagger and Piccinini’s folk-simple ‘Aria di saravanda’.
Recorded close, this disc has all the brightness and directness of a live performance, compelling in a way that Raquel Andueza’s similar 2009 ‘D’amore e tormenti’ – a glossy, soft-focus production – just isn’t.