mei 2014

Arise, My Muse - Wigmore Hall Live

Iestyn Davies

Iestyn Davies is hier net zo boeiend communicatief als altijd, net als zijn collega's. Een prachtig gevoel van samenwerking loopt door dit Restoration-recital.

Het zegt veel over Iestyn Davies’ muzikale instincten dat zijn tweede Wigmore Hall Live-cd minder een solo-showcase is dan een kamerrecital waarin hij slechts één lid is van een fantastische ensemblecast. Onder leiding van Richard Egarr op het klavecimbel nemen de instrumentalisten hier afwisselend ondersteunende en hoofdrolspelersrollen op zich in muziek uit Restoration London die veel verder gaat dan de voor de hand liggende Purcell.

Terwijl Davies aantrekkelijke uitvoeringen van klassieke werken biedt – ‘O solitude, my sweetest choice’ is voortreffelijk in balans en ‘Strike the viol’ is getransformeerd van beleefd wiegende dans in een gespierd, swingend stuk folk-achtige overgave – zijn sommige van de beste dingen hier de minst bekende. Jeremiah Clarke's 'The Glory of the Arcadian Groves' ontvouwt zich in elegante melodieuze arabesken met ondersteuning van twee passende bucolische blokfluiten, terwijl John Blow's 'Poor Celadon' de verwaarlozing van zijn geliefde nimf betreurt met hoffelijke kalmte, in smeltende zinnen die perfect passen bij Davies' mooie legato.

Een bijzonder hoogtepunt is de Suite uit Blow's Venus and Adonis, waarin Egarr's band een brutale Cupido en een zwaarvoetige jager met evenveel verve imiteert. Purcell's instrumentale muziek wordt vertegenwoordigd door de Fantasia: Three Parts on a Ground - mogelijk het vroegst overgebleven voorbeeld van de grondbassen die zoveel van de muziek van de componist ondersteunen. Valse relaties knipogen en strijkers bravoure, en als het resultaat niet helemaal dezelfde aanval bereikt als de prachtige opname van London Baroque (Harmonia Mundi, 10/90), is er hier een ruwheid die een welkome helderheid aan de lijnen verleent.

Dit is een schijf die ons eraan herinnert waarom live recitalprogramma's zo'n waardevol onderdeel zijn van opgenomen repertoire. In plaats van de monochrome focus op de soloartiest die de kunstgreep van de studio toestaat, krijgen we een volledig afgeronde muzikale ervaring die zowel voor artiesten als luisteraars bevredigender aanvoelt.

It says a lot about Iestyn Davies’s musical instincts that his second Wigmore Hall Live disc is less a solo showcase than a chamber recital in which he is just one member of a superb ensemble cast. Led from the harpsichord by Richard Egarr, the instrumentalists here take by turns both supporting and starring roles in music from Restoration London that roams far beyond the obvious Purcell.

While Davies offers appealing performances of classic works – ‘O solitude, my sweetest choice’ is exquisitely poised, and ‘Strike the viol’ is transformed from politely swaying dance into a muscular, swinging piece of folk-like abandon – some of the best things here are the least familiar. Jeremiah Clarke’s ‘The Glory of the Arcadian Groves’ unfolds into elegant melodic arabesques with support from two suitably bucolic recorders, while John Blow’s ‘Poor Celadon’ laments neglect of his beloved nymph with courtly poise, in melting phrases perfectly suited to Davies’s lovely legato.

A particular highlight is the Suite from Blow’s Venus and Adonis, in which Egarr’s band impersonate a cheeky Cupid and a heavy-footed huntsman with equal verve. Purcell’s instrumental music is represented by the Fantasia: Three Parts on a Ground – possibly the earliest surviving example of the ground basses that underpin so much of the composer’s music. False relations wink and strings swagger, and if the result doesn’t quite achieve the same attack as London Baroque’s wonderful recording (Harmonia Mundi, 10/90), there’s a rawness here that lends a welcome clarity to the lines.

This is a disc that reminds us why live recital programmes are such a valuable part of recorded repertoire. Rather than the monochrome focus on the solo artist permitted by the artifice of the studio, we get a fully rounded musical experience that feels more satisfying both for performers and listeners.