Awards Issue 2015

The Song of the Stars

Wells Cathedral School Choralia o.l.v. Christopher Finch

Veel lof voor de hoge stemmen komt toe aan de meisjes van Wells Cathedral, een van de belangrijkste Britse voorvechters van koormuziek en van meisjesstemmen daarbinnen.

Het is onmogelijk om genoeg nadruk te leggen op hoe goed de meisjes van de Wells Cathedral School Choralia klinken op deze nieuwe collectie muziek voor bovenstemmen. De 24 zangers creëren samen een geluid dat zowel gemengd als onberispelijk in balans is, volledig consistent in een breed gevarieerd repertoire, maar ook in staat is tot zulke constante heruitvinding. Nu eens rechttoe rechtaan en declamatorisch voor Tavener, dan weer mistig en zacht gefocust voor James MacMillan, het muzikantschap van deze jonge artiesten overstijgt hun leeftijd ver.

Onder de bekwame leiding van Christopher Finch presenteert de Choralia een collectie muziek van Britse componisten uit de 20e en 21e eeuw, van Holst tot Bob Chilcott, Tarik O'Regan en John Tavener. De meeste werken zijn van levende componisten en meer dan de helft van de nummers op het album zijn première-opnames - waarmee een lang bestaande onevenwichtigheid in de opnamecatalogus wordt hersteld, waarbij het repertoire voor bovenstemmen ernstig ondervertegenwoordigd is.

Het is een aantrekkelijk en gevarieerd programma, dat het bekende niet verwaarloost (Holsts Ave Maria en Choral Hymns from the Rig Veda), maar ook een zorgvuldige selectie van moderne klassiekers in wording introduceert. Werken van MacMillan en O’Regan komen bijzonder sterk naar voren, waarbij ze onderscheidende persoonlijkheden bevestigen, of het nu gaat om O’Regans minutieus gelaagde, filigraan texturen (Alleluia, laus et gloria) of MacMillans moderne heruitvinding van middeleeuwse bronnen (Columba aspexit). Twee Tavener-premières zijn ook interessant, het contrast tussen de dikke eenvoud en klankwebben van Theotóke en de spaarzame melodieuze bogen van de Agnus Dei uit de Missa brevis weerspiegelen twee muzikale persona's van de componist, met een derde toegevoegd door de complexe verhalende ontvouwing van de Ikon van Sint Hilda.

Dit is een uitzonderlijk album, zowel qua concept als uitvoering. Met nog veel meer repertoire voor bovenstemmen om te verkennen, kan ik alleen maar hopen dat dit het begin is van een voortdurende relatie met Naxos. Wat zouden deze intelligente jonge muzikanten bijvoorbeeld van Caplets buitengewone Le miroir de Jésus vinden, vraag ik me af?

It’s impossible to express too emphatically just how good the girls of the Wells Cathedral School Choralia sound on this new collection of music for upper voices. The 24 singers together create a sound that is both blended and impeccably balanced, completely consistent throughout widely varied repertoire, but also capable of such constant reinvention. Now forthright and declamatory for Tavener, then misty and soft-focus for James MacMillan, the musicianship of these young performers far outstrips their years.

Under the skilled direction of Christopher Finch, the Choralia present a collection of music by 20th- and 21st-century British composers, from Holst to Bob Chilcott, Tarik O’Regan and John Tavener. Most of the works are by living composers, and over the half the tracks on the album are premiere recordings – redressing a long-held imbalance in the recording catalogue that finds upper-voice repertoire severely under-represented.

It’s an attractive and varied programme, not neglecting the familiar (Holst’s Ave Maria and Choral Hymns from the Rig Veda) but also introducing a careful selection of modern classics-in-the-making. Works by MacMillan and O’Regan emerge particularly strongly, asserting distinctive personalities, whether in O’Regan’s meticulously layered, filigree textures (Alleluia, laus et gloria) or MacMillan’s modern reinvention of medieval sources (Columba aspexit). Two Tavener premieres are also of interest, the contrast between the thick simplicity and sound-webs of Theotóke and the spare melodic arcs of the Agnus Dei from the Missa brevis reflecting two of the composer’s musical personas, with a third added by the complex narrative unfolding of the Ikon of Saint Hilda.

This is an exceptional album, both in concept and execution. With plenty more upper-voices repertoire to explore, I can only hope that this is the start of a continuing relationship with Naxos. What would these intelligent young musicians make of Caplet’s extraordinary Le miroir de Jésus, for example, I wonder?