Awards Issue 2015

Vaughan Williams: A Sea Symphony

Hallé Orchestra o.l.v. Sir Mark Elder

Sir Mark Elder en zijn altijd indrukwekkende Hallé Orchestra zijn volledig thuis in de klankwereld van deze muziek en zijn er helemaal in ondergedompeld – een prachtige, majestueuze uitvoering.

‘Stuur alleen naar de diepe wateren’, vermaant de dichter in het laatste deel (‘The Explorers’) van A Sea Symphony, en dat is precies wat Sir Mark Elder en zijn onverschrokken Hallé-troepen hier doen. Vergis je niet, Elder leidt een majestueuze uitvoering, boordevol verheven spektakel, overvloedig temperament en verbluffende prestatie. In beide buitenste delen worden met name de torenhoge climaxen opgebouwd en opgelost met onaantastbare meesterschap – en ik denk niet dat ik me ooit zo bewust ben geweest van hoe ontroerend de coda van het langzame deel zijn tegenhanger in A London Symphony voorspelt. Sommigen zouden misschien een fractie meer beet en stoot in het scherzo willen, maar de glorieus ambitieuze finale wordt bijeengehouden met moeiteloze autoriteit, die subliem contemplatieve en onbegrensd verrukte afsluitende pagina's zo vol zoekende verwondering als ik me ooit kan herinneren.

Wat de solisten betreft, is bariton Roderick Williams in de gebruikelijke, stralende en intelligente vorm; ook sopraan Katherine Broderick zingt met veel passie en drama, haar opwindende hoge B tegen het einde van het eerste deel rijdt op de enorme zwelling op een manier die zelfs doet denken aan Dame Isobel Baillie op Boults klassieke (en nog steeds onaantastbare) Decca-opname uit 1953. De superieur geslepen koor- en orkestbijdrage getuigt ongetwijfeld van vele uren nauwgezette voorbereiding, en Steve Portnoi's Bridgewater Hall-productie (ontleend aan een combinatie van repetities en een concert in maart 2014) kan het onverschrokken brede scala aan dynamiek met gemak aan.

Gedragen als het is op een vrijwel net zo onweerstaanbare symfonische stroming als de mono Boult, Handley (EMI, 2/89) en Haitink (1/90), is Elders de meest bevredigende Sea Symphony die ik in lange tijd ben tegengekomen, en niemand die zijn RVW-symfoniecyclus met de Hallé verzamelt, hoeft er moeite mee te hebben om hem aan te schaffen.

‘Steer for the deep waters only’, exhorts the poet in the last movement (‘The Explorers’) of A Sea Symphony, and that’s precisely what Sir Mark Elder and his intrepid Hallé forces do here. Make no mistake, Elder presides over a majestic performance, brimful of lofty spectacle, abundant temperament and stunning accomplishment. In both outer movements especially the towering climaxes are built and resolved with unassailable mastery – and I don’t think I’ve ever been more aware just of how touchingly the slow movement’s coda foreshadows its counterpart in A London Symphony. Some might conceivably crave fractionally greater bite and thrust in the scherzo, but the gloriously ambitious finale is held together with effortless authority, those sublimely contemplative and illimitably rapt closing pages as full of questing wonder as I can ever recall.

As for the soloists, baritone Roderick Williams is on customarily refulgent and intelligent form; soprano Katherine Broderick, too, sings with heaps of passion and drama, her thrilling top B towards the end of the first movement riding the massive swell in a way that even recalls Dame Isobel Baillie on Boult’s classic (and still unassailable) 1953 Decca recording. The superbly honed choral and orchestral contribution surely testifies to many hours of painstaking preparation, and Steve Portnoi’s Bridgewater Hall production (taken from a combination of rehearsals and a concert in March 2014) accommodates the intrepidly wide range of dynamic with ease.

Borne as it is on virtually as irresistible a symphonic current as the mono Boult, Handley (EMI, 2/89) and Haitink (1/90), Elder’s is the most satisfying Sea Symphony I’ve encountered in many a moon, and no one collecting his RVW symphony cycle with the Hallé need have any qualms acquiring it.