september 2015

Wartime Consolations

Linus Roth & Württemberg Chamber Orchestra o.l.v. Ruben Gazarian

Na zijn Editor’s Choice van juli 2014 biedt Roth opnieuw een boeiende cd met muziek uit de 20e eeuw.

Linus Roth volgt zijn indrukwekkende combinatie van Weinberg- en Brittenconcerten op met een aantal even verdienstelijke concertante werken uit het midden van de 20e eeuw, in uitvoeringen van even stijlvolle prestatie. Hartmanns Concerto funebre heeft al een aantal eersteklas opnamen gehad, en onlangs heeft Weinbergs Concertino een inhaalslag gemaakt. Ze vormen een complementair paar – de Hartmann is hoekiger en onvoorspelbaarder, de Weinberg lyrischer en grilliger, elk inventief, diep gevoeld en volkomen onderscheidend.

Het is een behoorlijke bonus om twee première-opnamen in de koop te hebben. In de originele orkestrale versie en de viool-en-pianotranscriptie is Weinbergs scherp energieke Rhapsody een van zijn meest gehoorde partituren. Als we de gerapporteerde woorden van de componist mogen geloven, maakte hij ook een versie voor viool en orkest, maar de verblijfplaats van dat manuscript is momenteel onbekend. Ewelina Nowicka’s arrangement werkt als een tierelier en Roths spel heeft alle kleurrijke flair en ritmische kracht die het stuk uitnodigt.

Tot slot geeft Shostakovich’ onvoltooide sonatedeel uit 1945 ons nog een van zijn intrigerende ‘valse starts’ (die voor de Vierde en Negende Symfonie zijn opgenomen; anderen wachten nog). Deze bereikte het midden van zijn ontwikkelingsgedeelte omdat hij zich misschien realiseerde dat het materiaal geschikter was voor een symfonie – in ieder geval keerde hij acht jaar later terug naar beide hoofdideeën toen hij het eerste deel van de Tiende Symfonie componeerde. Ook hier toont Roth muzikale intelligentie en violistische vaardigheid in gelijke mate. De begeleidingen zijn uitstekend en het geheel zorgt voor een uiterst verzamelwaardige cd.

Linus Roth follows up on his impressive coupling of Weinberg and Britten concertos with some equally deserving mid-20th-century concertante works, in performances of equally stylish accomplishment. Hartmann’s Concerto funebre has already had a number of first-rate recordings, and latterly Weinberg’s Concertino has been catching up. They make a complementary pair – the Hartmann more angular and unpredictable, the Weinberg more lyrical and whimsical, each one inventive, deeply felt and thoroughly distinctive.

To have two premiere recordings into the bargain is quite a bonus. In its original orchestral version and its violin-and-piano transcription, Weinberg’s pungently energetic Rhapsody is one of his most often-heard scores. If we take the composer’s reported word for it, he also made a version for violin and orchestra, but the whereabouts of that manuscript are currently unknown. Ewelina Nowicka’s arrangement works a treat and Roth’s playing has all the colouristic flair and rhythmic punch the piece invites.

Finally, Shostakovich’s unfinished sonata movement of 1945 gives us another of his intriguing ‘false starts’ (those for the Fourth and Ninth Symphonies have been recorded; others await). This one reached the middle of its development section because he perhaps realised that the material was more appropriate for a symphony – at any rate he returned to both main ideas eight years later when composing the first movement of the Tenth Symphony. Here again Roth shows musical intelligence and violinistic proficiency in equal measure. The accompaniments are excellent, and it all makes for an eminently collectable disc.