augustus 2015

Jean-Efflam Bavouzet and François-Frédéric Guy Play Transcriptions for Two Pianists

François-Frédéric Guy & Jean-Efflam Bavouzet

Fantastisch spel van een tweetal pianisten die volledig in vorm zijn, wat de ritmische thema's van Le Sacre du Printemps een opwindende intensiteit geeft.

Een paar jaar na de honderdste verjaardag van de beruchte eerste uitvoering van The Rite of Spring hebben we een stortvloed aan opnames van Stravinsky's pianoversie met vier handen. Wat een fly-on-the-wall-moment moet het zijn geweest toen hij Diaghilev en zijn mede-ballet-Russes-handlangers voor het eerst introduceerde in wat al snel het meest iconische ballet van de 20e eeuw zou worden. Toch moet de vraag worden gesteld of deze surrogaatversie - geproduceerd voor studie-repetitiedoeleinden - meer dan documentaire of praktische waarde heeft.

Mijn eerste ervaring met de optie met twee piano's was vele jaren geleden van Peter Donohoe en Martin Roscoe, en dit is hoe ik het werk zelf heb uitgevoerd. Het formaat met twee piano's heeft het voor de hand liggende voordeel dat het de spelers technisch bevrijdt, omdat het onmogelijk is om een ​​quasi-orkestraal kleurenbereik te creëren wanneer je fysiek concurreert om het middenbereik op één klavier. Het betekent ook dat de talrijke plekken waar Stravinsky gedwongen werd om cruciale lagen van de textuur aan te passen of weg te laten, gecorrigeerd en/of verbeterd kunnen worden.

Allereerst weten François-Frédéric Guy en Jean-Efflam Bavouze hoeveel, of beter gezegd hoe weinig, het op folk gebaseerde materiaal gebogen kan worden voordat het idioom verloren gaat. Dan hebben ze echt hun huiswerk gedaan wat betreft de instrumenten waarover ze beschikken. Toegegeven, er zijn verschillende en verdere opties dan degene die ze nemen. Maar de kleuren, dynamiek en textuurfijnheid van deze uitvoering, versterkt door een prachtig levensechte opname, zijn adembenemend. De koppelingen hier zijn Bavouzets vindingrijke transcriptie van Debussy's Jeux en Zoltán Kocsis's van Bartóks Two Pictures. Hier is briljanter spel, hoewel het de vraag is of een van beide transcripties zal aanslaan bij andere pianistische teams.

A couple of years after the centenary of the infamous first performance of The Rite of Spring we have a spate of recordings of Stravinsky’s piano four-hands version. What a fly-on-the-wall moment it must have been when he first introduced Diaghilev and his fellow Ballets Russes minions to what was soon to become the most iconic ballet of the 20th century. Still, it has to be asked whether this ersatz version – produced for study rehearsal purposes – has any more than documentary or practical value.

My first experience of the two-piano option was many years ago from Peter Donohoe and Martin Roscoe, and this is how I’ve performed the work myself. The two-piano format has the obvious advantages of liberating the players technically, since it’s impossible to create a quasi-orchestral range of colour when competing physically for the middle range on a single keyboard. It also means that the numerous places where Stravinsky was forced to adapt or omit crucial layers of the texture can be corrected and/or enhanced.

First and foremost, François-Frédéric Guy and Jean-Efflam Bavouze know how much, or rather how little, the folk-based material can be bent before the idiom is lost. Then they have really done their homework in terms of the instruments at their disposal. True, there are different and further options to the ones they take. But the colours, dynamics and textural finesse of this performance, enhanced by superbly lifelike recording, are breathtaking. The couplings here are Bavouzet’s resourceful transcription of Debussy’s Jeux and Zoltán Kocsis’s of Bartók’s Two Pictures. More brilliant playing here, though whether either transcription will catch on with other pianistic teams is an open question.