juli 2015

Pärt: Te Deum (Live)

Bavarian Radio Chorus; Munich Radio Orchestra o.l.v. Peter Dijkstra

Een andere – hoewel compleet contrasterende – toonaangevende componist van vandaag, die de diverse rijkdommen van onze tijd laat zien. De spaarzame grandeur van Pärts muziek wordt op fraaie wijze uitgevoerd.

Als het om 80e-verjaardagscadeaus gaat, zal dit knap geproduceerde eerbetoon aan Arvo Pärt wel wat overtroffen kunnen worden. Opgenomen in 2012 en 2014, is het middelpunt van het programma een betoverend verslag van het half uur durende Te Deum, dat voor het eerst te horen was in Keulen in 1985. Deze ruimtelijke muziek is gecomponeerd voor drie koren, strijkers, geprepareerde piano en een opname van een windharp en zit vol verleidelijke contrasten. De tekst wordt onderbroken door een reeks korte ritornellen en het gebruik van verschillende koortexturen. De helderheid van Pärts contrapunt is gekleed in een bijzonder fijn gewaad, inclusief die kenmerkende dunne vibrato-vrije violen tegen de donkere resonantie van de prachtige basstemmen. Daarentegen is Wallfahrtslied (‘Pelgrimslied’), een sublieme in memoriam voor de Estische film- en theaterregisseur Grigori Kromanov, een soort vocale Immovable Doh waarbij de mannen op slechts één noot zweven terwijl de strijkers om hen heen trillen en verlangen in een slow-motion chromatische waas.

Het volledige, gemengde koor keert terug voor de Berlijnse Mis, in de versie uit 1992 van vijf delen met strijkersbegeleiding. De tijdloze kwaliteit van het Kyrie zet de scène prachtig neer. Zangers en spelers zijn perfect in balans. Tussen de delen Gloria en Credo interpoleert Peter Dijkstra de mini-cantate Dopo la vittoria, een opdracht van de stad Milaan voor de 1600e sterfdag van Sint Ambrosius. De openingsmaten van de cantate en het Gloria van de mis bevatten de enige openlijk snelle en vrolijke muziek op de schijf. Het laatste, rustgevende Agnus Dei eindigt met een kalmerende visie op de eeuwigheid. Eenvoud is hier het sleutelwoord.

Zowel het spelen als het zingen zijn onberispelijk, net als het gloeiende opgenomen geluid in het Prinzregententheater en de Herkulessaal in München.

As 80th-birthday presents go, this handsomely produced tribute to Arvo Pärt will take some surpassing. Recorded in 2012 and 2014, the programme’s centrepiece is a spellbinding account of the half-hour-long Te Deum, first heard in Cologne in 1985. Scored for three choirs, strings, prepared piano and a recording of a wind harp, this spacious music is full of alluring contrasts. The text is broken up by a series of short ritornellos and the use of a variety of choral textures. The clarity of Pärt’s counterpoint is clothed in an especially fine raiment, including those characteristically wispy vibrato-free violins against the dark resonance of the superb bass voices. By way of contrast, Wallfahrtslied (‘Pilgrims’ Song’), a sublime in memoriam for the Estonian film and theatre director Grigori Kromanov, is a sort of vocal Immovable Doh with the men floating on just one note as the strings shiver and yearn around them in a slow-motion chromatic haze.

The full, mixed choir returns for the Berlin Mass, in the 1992 version of five movements with string accompaniment. The Kyrie’s timeless quality sets the scene beautifully. Singers and players are perfectly balanced. Between the Gloria and Credo movements Peter Dijkstra interpolates the mini-cantata Dopo la vittoria, a commission by the City of Milan for the 1600th anniversary of St Ambrose’s death. The opening bars of the cantata and the Mass’s Gloria contain the only overtly fast and happy music on the disc. The final, soothing Agnus Dei ends with a calming vision of eternity. Simplicity is the keyword here.

Playing and singing are both beyond reproach, as is the glowing recorded sound in Munich’s Prinzregententheater and Herkulessaal.