maart 2015

Brahms: Clarinet Sonatas - Reinecke: Sonata Undine and Introduzione ed Allegro appassionato

Michael Collins & Michael McHale

Heerlijk spel van het duo Michael Collins en Michael McHale dat keer op keer hoog scoort in deze pagina's – en terecht.

Brahms schreef zijn late klarinetmuziek voor Richard Mühlfield, net als Reinecke zijn Introduction and Allegro appassionato, een somber werk dat bewonderenswaardig contrasteert met Undine, het flirterige portret van de mythische watergeest van de componist, met als ondertitel ‘sonate voor piano en klarinet’.

Op papier ziet de Introduction and Allegro er conventioneel genoeg uit, maar in deze interpretatie van Michael Collins en Michael McHale komt het tot leven als ze de appassionato-markering volledig op de proef stellen en de muziek verder en hoger brengen. In Undine vangen ze de grillige aard van de geest, genietend van haar ondeugendheid in en uit de golven terwijl ze wordt voortgestuwd door de kabbelende begeleiding van de piano. Het Intermezzo en het Andante, elk gecomponeerd met afwisselend snelle-langzame-snelle secties, worden op ontwapenende wijze gespeeld voor de atletische finale, waar de herhaling van het più lento-thema ontroerend is.

Brahms noemde Mühlfeld ‘een meester van zijn prachtige instrument’, een epitheton dat uitgebreid zou kunnen worden naar Collins die, samen met McHale, vreugdevolle uitvoeringen van deze lyrische maar niet verrassend overtuigende werken biedt. Hun tempi in alle delen van beide sonates zijn goed gekozen. Details om van te genieten zijn onder meer de uitloop van de coda van het eerste deel van de Eerste Sonate die zowel aanhoudend als expressief is, zoals gemarkeerd door Brahms, met gevoel voor de flow van de ononderbroken melodie in het Andante en de lilt van de Ländler in het Allegretto. Hun dynamische vormgeving van de zinnen in het briljante Vivace brengt het tot een opwindende conclusie. De openingsbeweging van de Tweede Sonate is werkelijk amabile, de stormachtigere paragrafen van de daaropvolgende bewegingen worden met aplomb uitgevoerd. Dit is een zeer wenselijke uitgave, met een opname die de twee instrumenten perfect in evenwicht brengt.

Brahms wrote his late clarinet music for Richard Mühlfield, as did Reinecke his Introduction and Allegro appassionato, a sombre work that contrasts admirably with Undine, the composer’s flirtatious portrait of the mythical water sprite, subtitled ‘sonata for piano and clarinet’.

On paper the Introduction and Allegro looks conventional enough but it springs to life in this interpretation by Michael Collins and Michael McHale as they give full measure to the appassionato marking, moving the music onwards and upwards. In Undine they catch the sprite’s capricious nature, revelling in her mischief in and out of the waves as she is propelled along by the piano’s rippling accompaniment. The Intermezzo and Andante, each composed with alternate fast-slow-fast sections, are played in disarming fashion before the athletic finale, where the reprise of the più lento theme is touching.

Brahms called Mühlfeld ‘a master of his beautiful instrument’, an epithet that could be extended to Collins who, with McHale, offers joyous performances of these lyrical but unsurprisingly cogent works. Their tempi in all the movements of both sonatas are well chosen. Details to relish include the wind-down of the coda to the first movement of the First Sonata that is both sustained and expressive, as marked by Brahms, with feeling for the flow of the uninterrupted melody in the Andante and the lilt of the Ländler in the Allegretto. Their dynamic shaping of the phrases in the brilliant Vivace brings it to a thrilling conclusion. The Second Sonata’s opening movement is truly amabile, the stormier paragraphs of the succeeding movements executed with aplomb. This is a most desirable issue, with a recording that balances the two instruments perfectly.