februari 2015

Chopin: Études Complete

Zlata Chochieva

De jonge Russische pianiste volgt haar Rachmaninov-cd uit 2013 op met een prachtige set van Chopins Etudes, waarbij ze een prachtig betoverende toon behoudt, ondanks de uitdagingen en veranderingen in de stukken.

Een beroemde pianiste (ik zal niet zeggen wie) met wie ik onlangs sprak, zei dat ik deze jonge Russische pianiste Zlata Chochieva echt in de Chopin Etudes moest horen. ‘Het is,’ beweerde mijn informant, ‘de beste die ik ooit heb gehoord.’ Een hele bewering.

Ik heb deze cd nu meerdere keren beluisterd en het enige wat ik kan zeggen is dat Chochieva in elk van de 27 studies zo dicht mogelijk bij de manier komt waarop ik de ideale uitvoering in mijn hoofd hoor, of zoals ik ze zou willen spelen als ik daartoe in staat was geweest. Vanaf de openingsstudie in C majeur, zoals in vele andere, vindt ze een extramuzikaal verhaal buiten de tekst dat ik diep ontroerend vind. Als we het zo lezen, zijn het een superieure techniek en een ideaal opgenomen geluid (van technicus Peter Arts). Er worden nog geen details over het hoofd gezien zonder er onnodig de aandacht op te vestigen: let op de staccato-markeringen van de A-mineur-studie (rijk ingesproken door Chochieva, de linkerhand klinkt bijna als een getokkelde bas) en ook in het tweede onderwerp van nr. 3, een goed voorbeeld van de smeltend mooie toon die Chochieva produceert. Nr. 4, zo vaak weggegooid als een vingersprint (Richter, Cziffra), krijgt ruimte om te ademen terwijl het nog steeds presto en con fuoco wordt gespeeld.

Ik zou nog wel even door kunnen gaan met het noemen van hoogtepunten uit elke studie – de vraag-en-antwoord-stem in nr. 9, de subtiele rubato in Op. 25 nr. 1, de beruchte studies in tertsen en sexten waarin Chochieva ons tegelijkertijd herinnert aan Chopin de contrapuntalist – momenten en passages die mij opnieuw naar deze bekende werken lieten luisteren en in sommige gevallen dingen lieten horen waarvan ik me eerder niet bewust was. De beste op schijf? Ik weet het niet; maar het is zeker een van de meest consistent geïnspireerde, meesterlijk uitgevoerde en prachtig klinkende versies die ik me kan herinneren. J

A famous pianist (I shan’t say who) to whom I was speaking recently said I really should hear this young Russian pianist Zlata Chochieva in the Chopin Etudes. ‘It is,’ averred my informant, ‘the greatest I’ve ever heard.’ Quite a claim.

I’ve now listened to this disc several times and all I can say is that in each of the 27 studies Chochieva comes as close as anyone to how I hear the ideal performance in my head, or as I would wish to play them had I the ability to do so. Right from the opening C major study, as in many others, she finds some extramusical narrative beyond the text that I find profoundly moving. Taken as read are a superlative technique and an ideal recorded sound (from engineer Peter Arts). No details are overlooked yet without drawing undue attention to them: note the staccato markings of the A minor study (richly voiced by Chochieva, the left hand sounds almost like a plucked string bass) and also in the second subject of No 3, a good example of the meltingly lovely tone Chochieva produces. No 4, so often tossed off as a finger sprint (Richter, Cziffra), is given room to breathe while still being played presto and con fuoco.

I could go on picking out highlights from each study – the question-and-answer voicing in No 9, the subtle rubato in Op 25 No 1, the infamous studies in thirds and sixths in which, simultaneously, Chochieva reminds us of Chopin the contrapuntalist – moments and passages which made me listen afresh to these familiar works and, in some cases, hear things of which I had been previously unaware. The greatest on disc? I don’t know; but it is certainly one of the most consistently inspired, masterfully executed and beautiful-sounding versions I can recall. J