mei 2016

Schubert: Quintet and Lieder

Matthias Goerne & Ebène Quartet & Gautier Capuçon

Het Kwintet is elegant en welsprekend, zoals je van de geprezen medewerkers mag verwachten, terwijl de Lieder een afgeronde Schubert-exploratie vormen.

Het Kwintet is het hoogtepunt van Schuberts kamermuziekproductie en staat hoog op de verlanglijst van elk ensemble. De essentiële opnames variëren van het Amadeus Quartet (met William Pleeth of Robert Cohen – DG) tot het met de Gramophone Chamber Award bekroonde Pavel Haas Quartet (met Danjulo Ishizaka – Supraphon, 10/13), met elk nummer ertussenin. Nieuwe opnames moeten dus iets speciaals zijn. Deze is dat wel.

Om te beginnen denkt het Ebène Quartet duidelijk diep na over elke noot, elke textuur, elk gebaar – zoals ze in het verleden hebben laten zien, niet in de laatste plaats in hun Fauré/Debussy/Ravel Gramophone Recording of the Year (12/08). En ze hebben niets anders dan het beste gekozen in hun keuze van gastcellist: Gautier Capuçon, die je je normaal gesproken niet zou voorstellen als tweede cellist voor iemand anders. De lagere instrumenten zijn de machinekamer van het kwintet, en deze uitvoering demonstreert dat net zo goed als welke andere ook. Ondanks alle puurheid en wonderen van Pierre Colombets eerste viool, is het de combinatie van Capuçon en Raphaël Merlin op de onderste regel die de muziek echt voortstuwt.

Ook de details zijn opmerkelijk, of het nu gaat om de manier waarop het celloduet van het tweede onderwerp van het eerste deel genuanceerd en verbogen is, en net genoeg aan de pols trekt om het individualiteit en vorm te geven; de manier waarop ze de centrale convulsie van het langzame deel niet overdrijven, maar toch de terugkeer van de openingsconsole weten te bewerkstelligen, zelfs als het hart breekt; of de authentieke Weense melodie van de finale, een Apfelstrudel die, zoals alleen Franse spelers kunnen, is op smaak gebracht met een royale scheut crème pâtissière. En toch is dit een uitvoering die je voor een tweede keer laat terugkomen.

De standaardkoppeling voor het Kwintet is doorgaans de Quartettsatz. Hier bieden de Ebène echter iets unieks: een set arrangementen van vijf over het algemeen droevige liederen, waarbij ze worden bijgestaan ​​door Laurène Durantel op contrabas en de donkere bariton van Matthias Goerne, die een nogal bijzondere toevoeging vormen aan zijn reeks pianobegeleide Schubert Lieder voor Harmonia Mundi.

The Quintet is the peak of Schubert’s chamber output and high on any ensemble’s wish-list. The essential recordings range from the Amadeus Quartet (with William Pleeth or Robert Cohen – DG) to the Gramophone Chamber Award-winning Pavel Haas Quartet (with Danjulo Ishizaka – Supraphon, 10/13), with any number in between. So new recordings are going to have to be something special. This one is.

For a start, the Ebène Quartet quite clearly think deeply about every note, every texture, every gesture – as they have demonstrated in the past, not least in their Fauré/Debussy/Ravel Gramophone Recording of the Year (12/08). And they have gone for nothing but the best in their choice of guest cellist: Gautier Capuçon, who you couldn’t usually imagine playing second cello to anyone. The lower instruments are the engine room of the Quintet, and this performance demonstrates that as finely as any. For all the purity and wonder of Pierre Colombet’s first violin, it’s the combination of Capuçon and Raphaël Merlin on the bottom line that truly drives the music along.

The detailing, too, is remarkable, whether it be the way the cello duet of the first movement’s second subject is nuanced and inflected, pulling just enough at the pulse to give it individuality and shape; the way they don’t overplay the slow movement’s central convulsion but still manage to make the return of the opening console even as it breaks the heart; or the authentic Viennese lilt of the finale, an Apfelstrudel flavoured, as only French players can, with a generous dash of crème pâtissière. And still this is a performance that makes you come back for seconds.

The standard coupling for the Quintet is usually the Quartettsatz. Here, however, the Ebène offer something unique: a set of arrangements of five generally sad songs for which they are joined by Laurène Durantel on double bass and the dark baritone of Matthias Goerne, making a rather special appendix to his series of piano-accompanied Schubert Lieder for Harmonia Mundi.