mei 2016

Tchaikovsky: Piano Concerto No. 2 & Khachaturian Piano Concerto

Xiayin Wang & RSNO o.l.v. Peter Oundjian

Nog een super Chandos-cd van pianist Xiayin Wang, die in beide werken, zo betoogt criticus Jeremy Nicholas, ‘bij de allerbesten hoort’. Een groot compliment!

Het is altijd een genoegen als, zoals Fry’s Five Boys Chocolate (als je oud genoeg bent om het je te herinneren), het besef de verwachting overtreft. Vanaf de eerste reep (geen chocoladewoordspeling bedoeld) weet je dat deze briljante Chinees-Amerikaanse pianiste de business is. Net als op haar eerdere concerto-cd van Copland, Barber en Gershwin (12/13) met dezelfde partners, leidt ze van voren naar een opwindend effect.

Voor degenen voor wie zulke dingen belangrijk zijn (zoals ik weet dat ze dat zijn uit een recensie die ik vorig jaar schreef over Denis Matsuev in de Tchaikovsky Second), wordt de partituur volledig gespeeld in de originele versie – d.w.z. geen bezuinigingen in het eerste deel en met de 16 maten aan het einde van het tweede deel die Tchaikovsky in zijn herziene vorm heeft verwijderd. Om ons te helpen onze weg te vinden tijdens het lange eerste deel, heeft Chandos behulpzaam drie instappunten toegevoegd. De twee solisten in het tweede deel worden vermeld, in tegenstelling tot die op de opname van Matsuev, die ik echter marginaal prefereer vanwege hun meer espressivo solo's.

De Khachaturian is vermoedelijk een vervanging voor Chandos van de goed ontvangen opname met Constantine Orbelian, Neeme Järvi en hetzelfde orkest (11/87). De nieuwkomer is weelderig ontworpen en neemt Khachaturian, in tegenstelling tot verschillende andere veelgeprezen versies (Berezovsky) in inferieur geluid (Kapell, Lympany), op zijn woord wat betreft tempi, opvallend vergelijkbaar met de live-uitvoering die de componist in 1977 dirigeerde met Nikolai Petrov (verschillende versies beschikbaar). Chandos heeft, net als eerder, de moeite genomen om een ​​flexatone in te huren voor het spectrale tweede deel (de speler wordt helaas niet vermeld). Xiayin Wang speelt het uithoudingsvermogen-uitputtende solostuk met alle overtuiging en uitbundigheid die nodig is, hoewel niemand ooit het hoogtepunt van de eerste beweging cadens heeft geëvenaard zoals opgenomen door Peter Katin, het LSO en Hugo Rignold in 1959 (beschikbaar om te downloaden) - een spannend moment 'vastgelegd in één gelukkige take', zo vertelde Katin me ooit. Als je geen opname van de Tsjaikovski hebt, dan is dit een van de allerbeste; net als de Khachaturian. Samen is het een no-brainer.

It’s always a pleasure when, like Fry’s Five Boys Chocolate (if you’re old enough to remember), realisation exceeds anticipation. From the first bar (no chocolate pun intended), you know that this brilliant Chinese-American pianist is the business. As on her earlier concerto disc of Copland, Barber and Gershwin (12/13) with the same partners, she leads from the front throughout to exhilarating effect.

For those to whom such things are important (as I know they are from a review I penned last year of Denis Matsuev in the Tchaikovsky Second), the score is played complete in its original version – ie no cuts in the first movement and with the 16 bars included at the end of the second movement which Tchaikovsky removed in its revised form. To help us find our way during the lengthy first movement, Chandos has helpfully added three entry points. The two soloists in the second movement are credited, unlike those on Matsuev’s recording, who, however, I marginally prefer for their more espressivo solos.

The Khachaturian is, presumably, a replacement for Chandos of its well-regarded recording with Constantine Orbelian, Neeme Järvi and the same orchestra (11/87). Sumptuously engineered, the newcomer, unlike several other much-vaunted versions (Berezovsky) in inferior sound (Kapell, Lympany), takes Khachaturian at his word as far as tempi are concerned, markedly similar to the live performance conducted by the composer with Nikolai Petrov in 1977 (variously available). Chandos, as before, has gone to the trouble of hiring a flexatone for the spectral second movement (the player, alas, is not credited). Xiayin Wang plays the stamina-sapping solo part with all the conviction and exuberance needed, though no one has ever quite matched the climax of the first movement cadenza as recorded by Peter Katin, the LSO and Hugo Rignold back in 1959 (available to download) – a thrilling moment ‘captured in one lucky take,’ so Katin once told me. If you do not have a recording of the Tchaikovsky, then this is up with the very best; likewise the Khachaturian. Paired together, it’s a no-brainer.