april 2016

Szymanowski: Symphony No. 2 - Lutosławski: Livre & Musique funèbre

Polish National Radio Symphony Orchestra o.l.v. Alexander Liebreich

Het orkest is slechts één van de sterren op deze eersteklas opname – de andere is de nieuwe en prachtig klinkende zaal van Katowice.

Een groot deel van de impact van deze uitstekende release is te danken aan de prachtig meegaande akoestiek van de nieuwe NOSPR Concert Hall in Katowice, die op basis van dit bewijs een gouden standaard zou moeten zijn voor iedereen die een eigen zaal overweegt, of deze nu nieuw gebouwd of gerenoveerd is.

Szymanowski's stralend uitbundige Tweede Symfonie, een soort Scriabin-Strauss-synthese met massa's kokende contrapunten en een product van het fin de siècle, is het perfecte akoestische teststuk, met zijn rijkelijk geregen texturen en extravagante climaxen, met name op ongeveer 10 minuten in het eerste deel, waar Alexander Liebreich een catastrofe inspireert, de bastrom een ​​virtuele donderslag; op Valery Gergiev's LSO-opname is dezelfde episode weliswaar indrukwekkend (de timing van de beweging is identiek), maar het effect is in vergelijking daarmee tam. De opening van de symfonie lijkt op een vioolconcert. Producer Paul Smaczny zorgt ervoor dat hoewel de solist gezellig aanwezig is, de houtblazersachtergrond bewonderenswaardig helder is, terwijl het LSO-alternatief, hoewel even pluizig, niet zo nauwkeurig in balans is, wat ik me meer kan voorstellen vanwege Liebreich dan vanwege Smaczny.

Gergiev geeft ons op nuttige wijze Szymanowski's Eerste als koppeling, terwijl Liebreich twee werken van Lutosławski aanbiedt: Livre pour orchestre (1968), een concert voor orkest in alles behalve naam, de eerste twee delen - glibberige strijkersglissando's en borrelende blaasinstrumenten - meer dan genoeg om je verslaafd te maken. De plechtige en sfeervolle Funeral Music ter nagedachtenis aan Bartók dateert van 10 jaar eerder en levert in deze context een rijker strijkersprofiel en een minder claustrofobische opgenomen balans dan op Witold Rowicki's terecht beroemde opname van het Nationaal Filharmonisch Orkest van Warschau, hoewel de uitvoering vergelijkbaar intens is. Al met al een fantastisch programma.

A good deal of the impact of this excellent release is due to the splendidly accommodating acoustic of the new NOSPR Concert Hall in Katowice, which on this evidence ought to provide a gold standard for anyone contemplating a hall of their own, be it newly built or newly renovated.

Szymanowski’s radiantly effusive Second Symphony, a sort of Scriabin-Strauss synthesis with masses of seething counterpoint and very much a product of the fin de siècle, is the perfect acoustical test piece, what with its richly laced textures and extravagant climaxes, most particularly at roughly the 10 minute point in the first movement, where Alexander Liebreich inspires a cataclysm, the bass drum a virtual peal of thunder; on Valery Gergiev’s LSO recording, although the same episode is impressive (the movement timing is identical), the effect is tame by comparison. The very opening of the symphony resembles a violin concerto. Producer Paul Smaczny makes sure that although the soloist is cosily present, the woodwind backdrop is admirably clear, whereas the LSO alternative, although equally plush, isn’t quite so meticulously balanced, as much due to Liebreich I’d imagine as to Smaczny.

Gergiev usefully gives us Szymanowski’s First as a coupling whereas Liebreich offers two works by Lutosławski: Livre pour orchestre (1968), a concerto for orchestra in all but name, the first two movements – slithering string glissandos and burbling winds – more than enough to get you hooked. The solemn and atmospheric Funeral Music in memory of Bartók dates from 10 years earlier and in this context delivers a richer string profile and a less claustrophobic recorded balance than on Witold Rowicki’s justly famous Warsaw National Philharmonic recording, although the performance is similarly intense. Altogether a superb programme.