augustus 2017

First Drop

Ars Nova Copenhagen o.l.v. Paul Hillier

Paul Hillier regisseert een cd met hedendaagse koorwerken die een prachtige reis door de moderne muziek biedt, gezongen – en opgenomen – met duidelijke zorg en passie.

‘First Drop’ wil die speciale alchemie vastleggen die ontstaat tussen ensemble en componist wanneer een nieuw werk wordt besteld en uitgevoerd. Natuurlijk garandeert niet elke synthese succes, maar het is moeilijk om de gedachte te weerstaan ​​dat alles wat het toonaangevende vocale ensemble van Denemarken aanraakt, verandert in sonore goud. ‘First Drop’ is opgenomen door Ars Nova Copenhagen gedurende een periode van 10 jaar onder hun inspirerende directeur, Paul Hillier, en straalt alle frisheid en vitaliteit uit van een lentebui op een zonnige dag.

Hoewel veel van wat je hoort onder de nogal amorfe omschrijving ‘postminimal’ valt, is het scala aan stijlen opmerkelijk gevarieerd, van de duizelingwekkende tonale glissando’s die je hoort in Michael Gordons He saw a skull tot Pablo Ortiz’ zenuwachtige neo-middeleeuwse Five Motets. Tussendoor zijn er bijdragen van minimalisten van de eerste generatie, waaronder een ontroerend lyrisch lied van Louis Andriessen. Terry Riley's uitbundige, gelaagde muzikale evocatie van Jack Kerouac's stream-of-consciousness gedicht 'Mexico City Blues' rondt de schijf briljant af, terwijl Reich's bekende Clapping Music ook een energieke melodieuze en harmonische draai krijgt in Hilliers slimme vocale arrangement.

Maar de hoofdmoot valt op twee Engelse componisten. Een aangrijpend anti-oorlogsgedicht van Robert Palmer is verweven in het beroemde middeleeuwse lied 'L'homme armé' van Gabriel Jackson, terwijl Howard Skemptons delicaat gemaakte setting van een citaat van Ralph Waldo Emerson Arnold Whittall's recente bewering in deze pagina's bevestigt dat zijn muziek het onfeilbare talent bezit om iemands aandacht te vangen 'met een paar, vaak rustige geluiden die erin slagen om een ​​groot deel van hun lange geschiedenis af te schudden terwijl ze hun nieuwe contexten in twijfel trekken' (Contemporary Composers, 7/17).

Elk optreden profiteert van de resonerende akoestiek van de Garrison Church in Kopenhagen, hoewel een paar redactionele plop- en klikgeluiden de opname, die bruist van de levendige kleuren en overtuiging, enigszins afleiden.

‘First Drop’ aims to capture that special alchemy that takes place between ensemble and composer when a new work is commissioned and performed. Of course, not every synthesis guarantees success, but it’s difficult to resist the notion that everything Denmark’s leading vocal ensemble touch turns into sonorous gold. Recorded by Ars Nova Copenhagen over a period of 10 years under their inspirational director, Paul Hillier, ‘First Drop’ exudes all the freshness and vitality of a spring shower on a sunny day.

While much of what is heard falls under the rather amorphous description ‘post-minimal’, the range of styles is remarkably varied, from the giddy tonal glissandos heard in Michael Gordon’s He saw a skull to Pablo Ortiz’s twitchy neo-medieval Five Motets. In between there are contributions from first-generation minimalists, including a touchingly lyrical song by Louis Andriessen. Terry Riley’s exuberant, multilayered musical evocation of Jack Kerouac’s stream-of-consciousness poem ‘Mexico City Blues’ brilliantly rounds off the disc, while Reich’s well-known Clapping Music is also given an energetic melodic and harmonic twist in Hillier’s clever vocal arrangement.

But the main spotlight falls on two English composers. A poignant anti-war poem by Robert Palmer is woven into the famous medieval song ‘L’homme armé’ by Gabriel Jackson, while Howard Skempton’s delicately crafted setting of a quote from Ralph Waldo Emerson affirms Arnold Whittall’s recent assertion in these pages that his music possesses the unerring knack of capturing one’s attention ‘with a few, often quiet sounds that manage to shrug off much of their long history while questioning their new contexts’ (Contemporary Composers, 7/17).

Each performance benefits from the resonant acoustics of Garrison Church, Copenhagen, although a few editorial pops and clicks detract a little from a recording that ripples with vibrant colour and conviction.