februari 2017

Bach 2 the Future, Vol. 2

Fenella Humphreys

Dit is het tweede deel van een ambitieuze missie om het repertoire voor soloviool uit te breiden met een aantal aantrekkelijke nieuwe werken van Britse componisten, in dit geval Sally Beamish, Peter Maxwell Davies en Adrian Sutton.

Het komt niet vaak voor dat je kunt zeggen dat een opdracht, of een reeks opdrachten, een echt gat in het repertoire vult. Dat is echter precies wat Fenella Humphreys de muziekwereld heeft geschonken met ‘Bach 2 the Future’.

Het verhaal gaat dat Humphreys, nadat ze had besloten om de Bach Solo Sonata en Partita-delen op zich te nemen waar ze eerder voor terugdeinsde, ontdekte dat er relatief weinig onbegeleide vioolmuziek was om ernaast te programmeren. Of, specifieker, heel weinig Britse solovioolmuziek. Dus gaf ze opdracht voor zes nieuwe werken van Cheryl Frances-Hoad, Gordon Cross, Piers Hellawell, Adrian Sutton, Sally Beamish en Peter Maxwell Davies, die allemaal Bach als hun inspirerende uitgangspunten zouden gebruiken. Als gevolg hiervan zijn de opdrachten van Humphreys, hoewel Hilary Hahn onlangs 27 onbegeleide vioolwerken bestelde voor haar eigen 'Encores'-project, opwindend fris met hun volledig Britse focus.

Nu we eindelijk alle zes stukken in handen hebben (het zijn er drie per volume, geprogrammeerd naast Bach en andere solo onbegeleide werken), is het belangrijkste punt dat elk van de zes een glorieuze nieuwe toevoeging is aan het solovioolrepertoire. Deel 2 zelf is een stilistische en emotionele overvloed aan contrasten; het opent met Suttons Arpeggiare Variations, een behendig geconstrueerde contrapuntische verkenning van de mogelijkheden van het arpeggio. Dan is Sally Beamish’s door Noorwegen en folk beïnvloede Intrada e Fuga totaal anders, net als Maxwell Davies’ melancholische Sonatina voor alleen viool, en Humphreys’ volledige absorptie en vreugde in alle drie schittert bij elke beurt. Een bijzonder genot is haar realisatie van de contrapuntische partijschriftuur die zo’n kenmerk is van deze drie en de andere werken op de schijf, die ze met een krachtige, vloeiende en onberispelijke techniek uitbeeldt.

Beide volumes zullen regelmatig terugkeren naar mijn stereo. Maar meer nog, de nieuwe werken zelf verdienen een lange, bredere uitvoeringslevensduur na dit prachtige begin.

It’s not often that you can say that a commission, or set of commissions, fills a genuine hole in the repertoire. However, that’s precisely what Fenella Humphreys has bestowed upon the musical world with ‘Bach 2 the Future’.

The story goes that, having decided to take on the Bach Solo Sonata and Partita movements she’d previously shied away from, Humphreys found there to be comparatively little unaccompanied violin music to programme alongside them. Or, more specifically, very little British solo violin music. So she commissioned six new works from Cheryl Frances-Hoad, Gordon Cross, Piers Hellawell, Adrian Sutton, Sally Beamish and Peter Maxwell Davies, all of which were to use the Bach as their inspirational starting points. As a result, although Hilary Hahn recently commissioned 27 unaccompanied violin works for her own ‘Encores’ project, Humphreys’s commissions are excitingly fresh with their all-British focus.

So, now we finally have all six pieces in our hands (it’s three per volume, programmed alongside Bach and other solo unaccompanied works), the main take-home point is that every single one of the six is a glorious new addition to the solo violin repertoire. Vol 2 itself is a stylistic and emotional cornucopia of contrasts; it opens with Sutton’s Arpeggiare Variations, a deftly constructed contrapuntal exploration of the possibilities of the arpeggio. Then Sally Beamish’s Norwegian- and folk-influenced Intrada e Fuga is entirely different, as is Maxwell Davies’s melancholic Sonatina for Violin Alone, and Humphreys’s utter absorption and delight in all three shines forth at every turn. A particular joy is her realisation of the contrapuntal part-writing that is such a feature of these three and the other works on the disc, carving it with a strong-toned, easy fluidity and immaculate technique.

Both volumes will be making frequent returns to my stereo. More than that, though, the new works themselves deserve long wider performance lives beyond this beautiful beginning.