Awards Issue 2017

Barsanti & Handel: Edinburgh 1742

Ensemble Marsyas o.l.v. Peter Whelan

Bewijs, indien nodig, dat barokmuziek ons ​​kan blijven verrassen, zoals Lindsay Kemp het zegt. Een zeldzame uitstap voor een deel van dit repertoire – maar waarom? Misschien verandert deze cd dat.

De muziek van Francesco Barsanti (ca1690-1775) komt normaal gesproken alleen op een opname terecht als het zijn Schotse accent laat horen. De in Lucca geboren componist bracht acht jaar door in dienst van de Edinburgh Musical Society tussen twee lange periodes in Londen, en er duiken regelmatig stukjes op uit zijn A Collection of Old Scots Tunes wanneer een plaat of concert Schotse barok als onderwerp heeft. Zelden, zelden, komt er ook maar iets van zijn andere muziek voorbij, en op basis van het bewijs van deze uitgave moet je je echt afvragen waarom. Zijn zes gepubliceerde opusnummers omvatten een set van 10 concerti grossi, Op 3, vijf daarvan voor trompet, hobo's en strijkers en vijf voor twee hoorns, pauken en strijkers; en in de deskundige handen van Ensemble Marsyas en hun hoornisten Alec Frank-Gemmill en Joseph Walters blijken de laatste werken van enorme vreugde en geest te zijn. Hun klankwereld zal velen bekend voorkomen uit Händels Water Music, en hoewel de menuetfinales klinken alsof ze bijna verloren nummers uit dat werk zouden kunnen zijn, heeft de grinnikende energie die Barsanti in zijn allegros oproept een overgave die misschien net iets te uitbundig was voor een koninklijk rivierfeest.

De Händel-connectie – hij en Barsanti kenden elkaar zeker – is te herkennen in het Concerto voor twee hoorns van de grote man, HWV331 (een bewerking van twee delen uit de Water Music), een mars uit Tolomeo en het prachtige ‘Sta nell’Ircana pietrosa tana’ uit Alcina. Emilie Renard is hier de sopraan, en ze is niet minder stoutmoedig en magnifiek dan de hoorns die niet alleen door dit stuk maar vrijwel de hele cd blazen als een verkwikkende en zuiverende wind.

Barsanti de ‘Schot’ is ook te horen in vier Scots Tunes, lieflijk en idiomatisch gespeeld door violist Colin Scobie. Michael Talbot levert een boekje-noot die fascinatie aanwakkert voor deze verwaarloosde figuur en, aangezien dit een Linn-opname is, is het geluid natuurlijk verbluffend. Opnieuw verrast en verrukt barokmuziek!

The music of Francesco Barsanti (c1690-1775) normally only makes it on to a recording when it shows its Scottish accent. The Lucca-born composer spent eight years in the service of the Edinburgh Musical Society between two lengthy spells in London, and titbits from his A Collection of Old Scots Tunes regularly surface whenever a disc or concert has Scottish Baroque as its subject. Rarely, rarely, comes any of his other music, and on the evidence of this release one really has to wonder why. His six published opus numbers include a set of 10 concerti grossi, Op 3, five of them for trumpet, oboes and strings and five for two horns, timpani and strings; and in the expert hands of Ensemble Marsyas and their horn players Alec Frank-Gemmill and Joseph Walters, the latter turn out to be works of enormous joy and spirit. Their sound world will be familiar to many from Handel’s Water Music, and while the minuet finales sound as if they could almost be lost numbers from that work, the chortling energy Barsanti conjures in his allegros has an abandon that might just have been a bit too boisterous for a royal river party.

The Handel connection – he and Barsanti certainly knew each other – is recognised in the great man’s Concerto for two horns, HWV331 (an arrangement of two movements from the Water Music), a march from Tolomeo and the superb ‘Sta nell’Ircana pietrosa tana’ from Alcina. Emilie Renard is the soprano here, and no less boldly magnificent is she than the horns that blow through not only this piece but virtually the whole disc like an invigorating and cleansing wind.

Barsanti the ‘Scotsman’ is also heard in four Scots Tunes sweetly and idiomatically played by violinist Colin Scobie. Michael Talbot supplies a booklet-note that stokes fascination with this neglected figure and, this being a Linn recording, the sound is naturally stunning. Once again Baroque music surprises and delights!