januari 2018

Dolce Duello

Cecilia Bartoli & Sol Gabetta & Cappella Gabetta o.l.v. Andrés Gabetta

Cecilia Bartoli levert opnieuw een fascinerend project af, ditmaal in het gezelschap van de even boeiende als onderzoekende muzikaliteit van celliste Sol Gabetta.

Een symfonie in roze en blauw, het snoepkleurige hardcover boek is genoeg om je kiespijn te bezorgen. De onstuitbare Cecilia Bartoli en celliste Sol Gabetta poseren in een serie jurken (Vivienne Westwood krijgt een credit), hun haar versierd met bloemen of gigantische strikken, duidelijk zo lachend dat je al glimlacht voordat de cd zelfs maar in de speler is. Het album, getiteld 'Dolce duello', heeft als thema barokke aria's met prominente rollen voor cello obligato, Bartoli en Gabetta sparren in een selectie van muzikale duels door een eeuw van compositie.

Vergis je niet, dit zijn duels van de zachtste soort, katachtige worstelingen met ingetrokken klauwen. Sommige van de aria's zijn langzame nummers, stem en cello verstrengeld in een liefdevolle omhelzing. Aria's van Caldara, Vivaldi, Handel en Porpora zijn bijzonder mooi. Bartoli is technisch verbluffend, ratelt coloratura af met boorachtige precisie maar met grote ogen van vreugde en een overvloed aan persoonlijkheid. Gabetta's cello is zachter van korrel (en af ​​en toe een beetje achterwaarts geplaatst), haar spel is behendig en reageert op Bartoli's ornamenten in een speels kat-en-muisspel.

Vivaldi's Tito Manlio heeft een paar opnames gekregen en Vitellia's 'Di verde ulivo' is een van de weinige aria's op de schijf waarvan het mogelijk is om naar een vergelijkende versie te luisteren (drie van de nummers zijn première-opnames). Op Ottavio Dantone's complete opname (Naïve's Vivaldi Edition, 4/06) maken Marijana Mijanovic en de celliste van Accademia Bizantina er zwaar weer van, terwijl Bartoli en Gabetta vrolijk doorspringen, met uitgebreide solo-ornamenten. ‘Aure, andate e baciate’ uit Albinoni’s serenata Il nascimento dell’aurora is een van de levendiger nummers, een aria di bravura die het ruisen van de wind oproept.

Cappella Gabetta, onder leiding van Andrés Gabetta (de broer van Sol), biedt tedere ondersteuning, met bijzonder charmante theorbe- en vioolbijdragen aan de aria uit Domenico Gabrielli’s oratorium San Sigismondo, re di Borgogna. In de aria uit Caldara's Gianguir zijn de Gabetta-broers en zussen ook met Bartoli aan het worstelen. Boccherini’s Celloconcert nr. 10 in D majeur, met Gabetta in de schijnwerpers in een energieke uitvoering, voelt als een beetje een bijzaak, toegevoegd aan het einde van het programma, waar het een welkome instrumentale intermezzo had kunnen zijn in het midden van de cd.

Zoals altijd bij Bartoli’s projecten, zit het boekje vol met interessante dingen, van Alexandra Coghlans vermakelijke geschiedenis van muzikale duels tot Giovanni Andrea Sechi’s gedetailleerde programma-aantekeningen. Zeer calorisch barokplezier.

A symphony in pink and blue, the candy-coloured hardback book is enough to give you toothache. The irrepressible Cecilia Bartoli and cellist Sol Gabetta pose in a series of gowns (Vivienne Westwood gets a credit), their hair adorned with flowers or giant bows, obviously having such a laugh that you’re already smiling before the disc has even hit the CD player. Entitled ‘Dolce duello’, the album’s theme is Baroque arias which feature prominent roles for cello obbligato, Bartoli and Gabetta sparring in a selection of musical duels across a century of composition.

Make no mistake, these are duels of the gentlest kind, kittenish tussles with claws retracted. Some of the arias are slow numbers, voice and cello entwining in a loving embrace. Arias by Caldara, Vivaldi, Handel and Porpora are particularly lovely. Bartoli is technically astonishing, rattling off coloratura with drill-like precision but wide-eyed joy and bags of personality. Gabetta’s cello is softer-grained (and occasionally a little backwardly placed), her playing nimble and responsive to Bartoli’s ornaments in a playful game of cat and mouse.

Vivaldi’s Tito Manlio has received a few recordings and Vitellia’s ‘Di verde ulivo’ is one of the few arias on the disc where it’s possible to listen to a comparative version (three of the tracks are premiere recordings). On Ottavio Dantone’s complete recording (Naïve’s Vivaldi Edition, 4/06), Marijana Mijanovic´ and the cellist of Accademia Bizantina make heavy weather of it, whereas Bartoli and Gabetta skip along brightly, with extended solo ornaments. ‘Aure, andate e baciate’ from Albinoni’s serenata Il nascimento dell’aurora is one of the livelier numbers, an aria di bravura evoking the rustle of the breeze.

Cappella Gabetta, led by Andrés Gabetta (Sol’s brother), offer tender support, with especially charming theorbo and violin contributions to the aria from Domenico Gabrielli’s oratorio San Sigismondo, re di Borgogna. The aria from Caldara’s Gianguir also has the Gabetta siblings tussling together along with Bartoli. Boccherini’s Cello Concerto No 10 in D major, with Gabetta taking the solo spotlight in a spirited performance, feels like a bit of an afterthought, tacked on to the end of the programme, where it might have made a welcome instrumental interlude in the middle of the disc.

As ever with Bartoli’s projects, the booklet is full of interest, from Alexandra Coghlan’s entertaining history of musical duels to Giovanni Andrea Sechi’s detailed programme notes. Highly calorific Baroque fun.